De Amerikaanse soulzanger Lee Fields wordt ook wel ‘Little JB’ genoemd, en als je zijn stomende singles uit de seventies hoort, begrijp je de vergelijking met James Brown meteen. Na een dipje in de jaren tachtig en negentig gaat het alweer vijfentwintig jaar crescendo met Fields’ carrière: eind jaren negentig werd hij getekend door Desco Records (later Daptone) en sindsdien heeft hij acht albums vol heerlijke vintage-soul uitgebracht, met Sentimental Fool (2022) als laatste wapenfeit. Of hij nu ballads zingt, uptempo of het telefoonboek: met Lee Fields’ machtige stem klinkt alles meeslepend!

Het Belgische kwartet The Seatsniffers mixt rock-‘n-roll, rhythm & blues, rockabilly, soul, blues en ska en staat altijd met een The Clash-achtige punkrockhouding op het podium. In hun thuisland zijn The Seatsniffers iconen, maar ook in ons land hebben ze al heel wat potten gebroken (om het maar eens op zijn Vlaams te zeggen). De laatste tien jaar was het stil rond de band, maar sinds hun uitverkochte comebackshow afgelopen april in De Roma (Antwerpen) zijn de heren helemaal terug. In de oerbezetting, dus met de broers De Houwer op bas en drums, Roel Jacobs op sax en Walter Broes op gitaar en zang!

De zevenkoppige Canadese band Bywater Call maakt een soulvolle mix van blues en rock. Wat meteen opvalt is de krachtige stem van frontvrouw Meghan Parnell, een zangeres die klinkt als een kruising tussen Susan Tedeschi (Tedeschi Trucks Band) en Bonnie Raitt. Bywater Call heeft twee prima albums – hun zelfgetitelde debuut uit 2019 en Remain (2022) – op hun naam staan, maar is een van die bands die live nog beter tot hun recht komen dan op plaat. Met een fantastische slidegitarist in de gelederen doet Bywater Call soms denken aan The Allman Brothers Band – let ook op de blazerssectie!

Jon Allen wordt door velen beschreven als een ‘muzikanten muzikant’. Hij heeft in de afgelopen tien jaar een succesvolle carrière opgebouwd als songwriter, producer en live artiest. Zijn soulvolle, met whisky doordrenkte stem past perfect bij zijn Americana-, roots- en bluesinvloeden. Allen heeft samengewerkt en opgetreden met een benijdenswaardige en diverse selectie van artiesten, waaronder Dionne Warwick, Emmylou Harris, Mark Knopfler, Damien Rice, Seal en Midge Ure. Hij voelt zich net zo op zijn gemak als soloartiest, dan als frontman van The Luna Kings; een band die bestaat uit enkele van de beste sessiemuzikanten van het land. Eind augustus brengt Jon Allen een nieuw album uit, hoog tijd voor een show op Ramblin Roots!

Uit de naam van de Amerikaanse singer-songwriter Sunny War kun je al opmaken dat ze twee tegenstellingen in zich verenigt – zoals ze zelf zegt: een zelfdestructieve en een gebalanceerde kant. Muzikaal combineert Sunny War akoestische punk met countryblues, afgetopt met een krachtige stem die af en toe aan Tracy Chapman doet denken. Op haar vierde album Anarchist Gospel (2023) resulteert dat wederom in gedreven rootsmuziek met eerlijke teksten, vaak over de zelfkant van het bestaan. Gekkigheid hoort ook bij de Sunny War-cocktail – zo covert ze moeiteloos Baby Bitch van de nineties-cultband Ween!

Folk/singer-songwriter Martyn Joseph uit Cardiff (Wales) maakt muziek in de stijl van John Prine, Billy Bragg, Luka Bloom, en wordt ook wel de Welsh Springsteen genoemd. Hij heeft in zijn eigen land maar ook in met name Canada en in de US een enorme live reputatie opgebouwd juist omdat hij zich helemaal geeft op het podium. Hij word door velen omschreven als de beste live muziek ervaring uit hun leven. Zijn liedjes  komen recht uit het hart en zijn stuk voor stuk aangrijpende en inspirerende songs die in zijn live shows nog meer indruk maken, zijn gitaarspel is ronduit virtuoos, zijn stem helder en warm. “Seeing is believing” is een omschrijving die men vaak heeft gebruikt om zijn shows te omschrijven en dat klopt ook, ze zijn onvergetelijk.

In de top honderd van ondergewaardeerde artiesten neemt de Canadese singer-songwriter Jerry Leger een plek bij de eerste drie in. Luister één keer naar de track Kill It With Kindness van zijn jongste album Nothing Pressing (2022) en je bent fan. Jerry Leger heeft overigens een speciale band met Nederland: hij droeg Nothing Pressing op aan Jan Kooi, de in 2021 overleden eigenaar van de Groningse platenzaak Elpee. Dit is topklasse & tijdloze rootsmuziek, geïnspireerd door Neil Young, Bob Dylan en Nick Lowe en gespeeld door een man die zowel stevig kan rocken als gevoelige nummers kan brengen!

De Amerikaanse singer-songwriter Jim White wordt ook wel ‘The king of country noir’ genoemd. Zijn recept: dromerige en donkere nummers waarin folk, country, Americana, bluegrass en pop worden gecombineerd. White brak in 2003 door met de over hem gemaakte BBC-documentaire Searching For The Wrong-Eyed Jesus, waarin hij reizend door de zuidelijke staten muzikale kompanen ontmoet als 16 Horsepower, The Handsome Family en Johnny Dowd. Op het podium (vanavond met zijn trio) is White niet alleen muzikant, maar ook een humoristische verteller.

De Amerikaanse singer-songwriter Rod Picott was ooit chauffeur bij een tour van Alison Krauss en mocht ineens zelf het podium op toen Krauss een keer zonder voorprogramma zat. Een anekdote waarover Picott zelf een mooie song zou kunnen schrijven, want aan lyrische kwaliteiten heeft hij geen gebrek. Aan muzikale ook niet: met zijn grofkorrelige stemgeluid bezingt Picott gedreven de tragiek van het mens-zijn in de stijl van Townes van Zandt, Bruce Springsteen tijdens diens Nebraska-periode en Steve Earle. Vorig jaar verscheen Paper Hearts & Broken Arrows, Picotts veertiende album in 21 jaar tijd!

De Engelse folkrockband Matthews Southern Comfort kende in 1970 wereldwijd succes met Woodstock, een nummer van Joni Mitchell over het legendarische popfestival. Niet zo vreemd dus dat de band voor hun nieuwe plaat The Woodstock Album (verschijnt in april 2023) vijftien iconische songs opnam die op Woodstock klonken, waaronder Bad Moon Rising (Creedence Clearwater Revival), Purple Haze (Jimi Hendrix) en Evil Ways (Santana). Matthews Southern Comfort herbergt tegenwoordig drie Nederlandse rootsmuzikanten, aan het hoofd staat nog steeds zanger & oprichter Iain Matthews!

De enigszins mysterieuze Amerikaanse singer-songwriter M. Ward is even productief als veelzijdig: sinds zijn debuut Duet For Guitars #2 (1999) bracht hij elf studioalbums uit, en als het duo She & Him (met Zooey Deschanel) zeven. En dan zit hij ook nog in de folksupergroep Monsters of Folk met Jim James (My Morning Jacket) en Conor Oberst (Bright Eyes). M. Ward maakt een eigenzinnige mix van indiefolk en alt.country die altijd aangenaam lo-fi klinkt, zelfs wanneer hij het hi-fi opneemt. Op zijn nieuwe album Supernatural Thing (2023) staan acht M. Ward-originals plus twee verrassende covers!

Ordinary Elephant schrijft pakkende liedjes op het snijpunt van country, bluegrass en folk. Het duo bestaande uit echtpaar Peter & Crystal Damore laat zich inspireren door artiesten als Gillian Welch, Guy Clark en David Rawlings. Hun prachtige samenzang in combinatie met rustige instrumentatie van voornamelijk banjo, mandoline en gitaar geeft een harmonische en verrassende uitkomst: intense en gelaagde nummers die toch makkelijk luisteren. Niet voor niks werd het duo ‘Artist Of The Year’ op de International Folk Music Awards en mogen ze Mary Gauthier tot hun grootste fans rekenen. Met hun laatste album Honest (2019), dat internationaal gezien werd als een van de beste americana albums van het jaar, vestigde het duo zich definitief in de internationale americana wereld. Luister bijvoorbeeld prijsnummer ‘Harriet’ en je snapt waarom.

Bij de bandnaam Lowland Brothers zou je een duo van Nederlandse broers verwachten, maar we hebben het hier over een vijfkoppige, lekker groovende soulbluesformatie uit Frankrijk. Op hun titelloze debuutalbum uit 2021 is te horen dat deze band onder leiding van zanger/gitarist Nico Duportal (voorheen van The Rhythm Dudes) zich graag laat inspireren door The Black Keys. Maar ook invloeden van Curtis Mayfield en – verrassend – Roy Orbison zijn aanwezig, evenals de swampy sound van Creedence Clearwater Revival. Zag je de Lowland Brothers in 2022 op Moulin Blues, dan wil je nu weer!

De Amerikaanse gitarist/zanger Bill Kirchen mag dan 74 jaar oud zijn, hij bespeelt zijn geliefde Telecaster nog steeds alsof de duivel hem op de hielen zit. Eind jaren zestig maakte Kirchen naam in de San Francisco-scene met zijn band Commander Cody and His Lost Planet Airmen, die onder anderen Willie Nelson en The Grateful Dead als fans had. In de jaren daarna ontstond een innige samenwerking met de Engelse muzikant Nick Lowe en (vanaf 1994) een zeer productieve solocarrière. Verwacht een dampende mix van rockabilly, country en honky-tonk, of zoals Kirchen het zelf noemt: dieselbilly!

Het trio Good Guy Hank is een verrassende samenwerking van drie muzikanten uit Schotland en Australië: zanger/gitarist Donny McElligott van de Schotse americanaband The New Madrids, violiste Pepi Emmerichs van de Australische indiepopband Oh Pep! en bassist Theo Barnard van de Schotse bluegrassband Wire & Wool. Als Good Guy Hank (vernoemd naar Hank Williams) maken ze verzorgde roots op het snijvlak van bluegrass en country, met fraaie driestemmige zang. Hoe kan het ook anders met inspiratiebronnen die gaan van Stanley Brothers via Gillian Welch tot Drive-by Truckers!

De Welshe pianist/accordeonist Geraint Watkins mag dan zelf niet wereldberoemd zijn, de muzikanten met wie hij heeft samengewerkt zijn dat wel: Nick Lowe, Dave Edmunds, Van Morrison, Mark Knopfler, Paul McCartney, Shakin’ Stevens, Bill Wyman’s Rhythm Kings, Status Quo en… Normaal. Watkins heeft een uniek gevoel voor swing, of hij nu cajun, folk, rockabilly, country of rhythm & blues speelt, en dan is hij ook nog gezegend met een aangename zangstem. In 2023 verscheen het dubbele verzamelalbum Aide-Mémoire, een perfect overzicht van Watkins’ carrière die al begon in de vroege seventies!

Ergens in Utrecht staat een werkplaats waar Le Garage hun vuige garageblues in elkaar sleutelt. Het gereedschap: vette gitaren, vonkende harmonica en stampende drums. Met onder andere The Black Keys en The Red Devils als inspirerende olie rollen songs van de brug waarop je wel moet bewegen. In 2020 veroverden ze de Lage Landen met hun tweede EP Bougie en binnenkort verschijnt een nieuwe full-length vol high energy roots & blues. Live zijn deze drie volledig in hun element en gaat het gas er vol op: Let’s boogie!

Met de Utrechtse muzikanten van Jo & the Folk betuigt zangeres Jolanda Peters haar liefde voor het moment in de muziekgeschiedenis waarop country en rock elkaar voor het eerst ontmoetten. Binnenkort verschijnt ‘Don’t Let True Love Get In The Way’, de eerste EP van de band. Hierop laat Jo & the Folk horen goed uit de voeten te kunnen met zowel authentieke honky tonk als met 60’s psychedelica. Rafelige country licks, huilende slide gitaren en een avontuurlijke ritmesectie. En dan die waanzinnige countrystem.