Lauren Ruth Ward: ‘Mijn gitaar was mijn therapeut en beste vriend’

Acht jaar lang was ze kapster. Maar toen ging het roer drastisch om. Lauren Ruth Ward koos voor de muziek en heeft inmiddels twee albums uitgebracht. Met teksten die er niet om liegen. De associaties lopen uiteen: van Liz Phair en Kristin Hersh tot Courtney Barnett en zelfs Dolly Parton.

Tekst door Kees van Wee (popmagazine Heaven)

Lauren Ruth Ward is geboren op 4 november 1988 en groeide op in Baltimore. Toen haar schoolperiode erop zat, begon ze te werken als kapster. Maar er brandde een vuur in haar: de muziek. Dat vuur was al vroeg ontstoken. Als kind luisterde ze naar de meest uiteenlopende artiesten: van Nelly Furtado en Elliott Smith tot Fleetwood Mac en Led Zeppelin. En al toen ze 13 was, gaf ze haar eerste optreden. In 2015 besloot ze om helemaal voor de muziek te kiezen. Ze nam na acht jaar ontslag als kapster, maakte het uit met haar verloofde, verhuisde naar Los Angeles en ging verder als artiest.

Niet te bedwingen of kooien
‘Who the fuck is Lauren Ruth Ward?’, staat er bovenaan haar website. Die vraag wordt daaronder niet echt beantwoord. Wel zijn er links naar zes YouTube-filmpjes. En je kunt een deel van haar songteksten lezen.  Blijkbaar vindt ze dat de muziek, beelden en teksten voor zich spreken.

Die teksten zijn erg persoonlijk en verhalen over haar ervaringen en leven. Eén ding is al snel duidelijk: Lauren Ruth Ward is een zelfstandige jonge vrouw die zich door niemand laat bedwingen of kooien.

Neem de song Make Love To Myself:

Buddy, I don’t need you, I can make love to myself.
If you think I’m lonesome then you’re lying to yourself.
Cause I’ma something else and you’re a renegade.
Don’t even talk to me. Find pleasures more deep ’cause my skin ain’t yours to keep.

You may only kiss the waves that radiate from my brain.
’Cause I’ma something good and you’re a bad seed.
Don’t even look at me. I am not your honey. I don’t need nobody for nothing.
Got myself for loving. Got myself for loving.

Seksualiteit
Nee, ze windt er geen doekjes om. Dat blijkt bijvoorbeeld ook uit Blue Collar Sex Kitten:

It was awkward like F minor the first time I saw you naked.
Thought you found Jesus in me while I lied there faking.
You told your mama I was coming late again again again again.
My brain has a mind of its own, I don’t know which way it goes.

Party humor, be my human, be my savior, laugh at my jokes, I’ve been on good behavior.
May seem filthy, sister calls me a little brother, dirty dancing is my Mexico fun.
I’m a dyke, dates guys, ain’t a crime, won’t apologize for my tribe.

Mogelijk heeft die seksuele explicietheid te maken met de leeftijd waarop ze aan seks begon. In een interview dat Ladygunn.com medio vorig jaar met haar had, zegt ze: ‘I spent the first 26 years of my life closeted, so discoveries of what I (sexually) dislike, desire, reclaim, consider as safe/unsafe all continue to rear their heads. I feel like I’ve met my sexuality three times now. I’m excited to see what she’s up to next!’

Well, Hell
Beide bovengenoemde songs zijn te vinden op haar debuutalbum Well, Hell uit 2018, dat werd voorafgegaan door een titelloze ep. Het album biedt een bijzondere mix van indierock, pop en americana, en telt negen songs die ze samen met gitarist Eduardo Rivera schreef. Vanwege die veelzijdigheid is ze niet eenvoudig te plaatsen en wordt ze vergeleken met de meest uiteenlopen artiesten: van Kristin Hersh (Throwing Muses) en Liz Phair tot Janis Joplin, Florence Welch (Florence and The Machine) en Courtney Barnett. En als er een snik in haar stem klinkt, heeft ze soms zelfs iets van Dolly Parton.

Energie
Wat er vooral uitspringt is haar energie. Terwijl ze op haar debuut-ep nog klonk als een dicht tegen de country aanschurkende singersongwriter is Well, Hell eerder een rockalbum, dat weliswaar ook rustpuntjes telt maar waarop de remmen soms helemaal losgaan. Haar meest recente album: Vol. II uit 2020, dat ze opnieuw bij elkaar schreef met gitarist Rivera, is weer wat minder onstuimig.

In de periode tussen die twee albums is er veel veranderd. ‘Toen ik Well, Hell schreef en opnam, was ik helemaal groen in de muziekindustrie. De dynamiek in een band, toeren, merchandising, het juiste team kiezen… ik wist niets, dat was heel bevrijdend.’

The Doors en Elliott Smith
Naast haar debuut-ep en twee volwaardige albums heeft Lauren Ruth Ward nog enkele ep’s uitgebracht. Zo verscheen er vier jaar geleden rond de verjaardag van Jim Morrison een zeven songs tellende ep met Doors-covers en vierde ze enkele jaren geleden de verjaardag van Elliott Smith met een negen songs tellende ep. In november vorig jaar verscheen haar ep Mindseye. Of deze werkstukken ook in fysieke vorm beschikbaar zijn, is overigens niet geheel duidelijk, waarschijnlijk niet.

Geluk
Nog steeds beschouwt ze haar succes als mazzel. ‘Je kunt je stem en lichaam wel in tiptop conditie houden en je sociale leven opofferen om je geest helder te houden zodat je kunt schrijven, maar uiteindelijk is succes vooral een kwestie van geluk.’ Nou, niet alleen dat, liet ze zelf weten toen haar vorig jaar werd gevraagd of ze tips had voor beginnende artiesten. ‘Je moet zelf je grootste fan zijn. Dan komt succes vanzelf, hoe dat er ook uitziet. Find your message!’

Abortus
Vanzelfsprekend hebben haar levenservaringen in sterke mate bepaald wie Lauren Ruth Ward vandaag is. Eén ervaring springt er met name uit, meldt ze in het eerdergenoemde interview met Ladygunn. ‘Als er honderd stappen zijn die bepalen waar ik vandaag sta, is mijn abortus stap één. Dat was een ervaring die ervoor zorgde dat ik me spiritueel en fysiek verantwoordelijk voelde voor de betekenis van mijn leven.’

Dat leven is wat minder spannend dan je wellicht zou verwachten. Ze houdt van koken, naaien, yoga, fotografie, schilderen en interieurontwerp, woont alleen (‘Nothing beats living alone, fuck, it’s the best!’) en drinkt nu veel minder dan vroeger. Dat nuchtere, sobere leven bevalt haar uitstekend en heeft volgens haar tot sommige van haar beste ideeën geleid.

Troostende gitaar
Niet altijd was ze overigens even gelukkig, vertelde ze onlangs aan Bringinbackwards.com, en als tiener dacht ze aan zelfmoord. Maar haar gitaar bracht haar troost. ‘Mijn gitaar was mijn therapeut en beste vriend. Die hield me in leven.’

Tegenwoordig gaat het goed met Lauren Ruth Ward. Haar ster is rijzende en dit voorjaar houdt ze een Europese toernee.

Lauren Ruth Ward treedt op zaterdag 18 maart op in onze Club Nine. Kaarten bestel je hier.