Steve Gunn: ''Het onzichtbare zichtbaar''

Muziek en hedendaagse kunst, ze zijn voor Steve Gunn bijna even belangrijk. We moeten het meteen hebben over The Lightning Field, een van de grootste en meest bewonderde voorbeelden van land art, landschapskunst. Het speelt een rol op The Unseen In Between – het onzichtbare er tussenin –, zijn gedurfde en spirituele nieuwe album.

Tekst door John Oomkes (Popmagazine Heaven) 

 

,,Het mooie van The Lightning Field is misschien wel dat de bliksem veel minder inslaat dan je in je verbeelding zou wensen. En toch is 't de moeite van het bezoeken meer dan waard'', doceert Steve Gunn. De New Yorkse gitarist, zanger en bandleider album, geldt als erkend autoriteit op het terrein van de hedendaagse kunst. Op zijn vijfde album droomt hij zich muzikaal volop af. Ook over The Lightning Field van de Amerikaanse kunstenaar Walter De Maria (1935-2013), dat zich sinds 1977 bevindt in de woestijn van New Mexico. Het bestaat uit vierhonderd roestvrijstalen palen, in een raster geplaatst op een flinke hoogvlakte.

De Maria's installatie is erop gebouwd de moderne mens te confronteren met de krachten van de nog slechts zelden ongetemde natuur. Als je in New Mexico met vier andere uitverkoren kunstfans 24 uur lang bent opgesloten in de blokhut met veranda met als enig doel de bliksem in De Maria's installatie te zien slaan, werpt dat je terug op je eigen nietige zelf. In de gitaarpartij die zijn ode karakter verschaft, bootst Gunn het natuurgeweld op zijn manier na. Als gitarist naast God, zullen we maar zeggen.

,,In elk geval als overtuigd liefhebber van bijzondere en eigentijdse kunst'', corrigeert Gunn. ,,Natuurlijk verwijst de titel The Unseen In Between naar een van de belangrijkste stelregels uit de kunstpraktijk, namelijk dat de kunstenaar poogt zichtbaar te maken wat de toeschouwer niet dadelijk waarneemt. Ik ben musicus geworden, maar mijn liefde voor de kunst is zeker zo groot. Ik ben gek van het werk van Sol LeWitt (1928-2007) en ik heb jarenlang gewerkt voor een kunststichting annex galerie in New York. De beeldende kunst telt nu eenmaal meer artiesten die zich buiten de gebaande paden begeven dan de muziek.''

Bescheiden

Vraag Steve Gunn naar moderne Amerikaanse kusticonen als Richard Serra, Frank Stella of Donald Judd en de kans is groot dat hij een kort maar grondig exposé afsteekt over hun betekenis, of vertelt welke uitwerking hun werk op zijn leven heeft gehad. Hij vertelt zonder opsmuk of stemverheffing, zijn bescheidenheid is argeloos. ,,Mijn wortels liggen in Philadelphia en omgeving. Dan kan het niet anders of je jeugd is gekleurd door een zee aan verschillende ervaringen. Ik ben een fan van The Philadelphia Eagles, maar ook van jongs af aan van Sun Ra en Marshall Allen, zijn nog altijd actieve opvolger als bandleider van The Arkestra. De onvoorwaardelijke trouw van die muzikanten aan avontuurlijkheid trekt me aan. Dat hebben ze gemeen met de kunstenaars als De Maria.''

Op de cover van The Unseen In Between zien we Steve Gunn gehurkt, de gitaarkoffer in de aanslag, klaar om verder te reizen. In meer dan één opzicht is dit beeld typerend voor zijn rusteloze en zoekende karakter. Dat heeft hij gemeen met generatiegenoten en medegitaristen die hun fantasie ruim baan geven: Kurt Vile en Mike Gangloff (Pelt), met wie hij in de studio of live heeft samengewerkt. ,,Dat beeld klopt wel. Ik ben niet gauw geneigd tevreden te zijn met wat dat ook. Of het nou om mijn muzikale output gaat, of om de ontmoetingen onderweg.''

Het kan niet anders of die open en tolerante instelling heeft ertoe geleid dat Gunn een veel bredere muzikale bedding heeft gevonden dan de meeste muzikanten van zijn generatie – hij is zeer geïnteresseerd in gnawa uit Noord-Afrika met zijn droneachtige rusteloosheid en de onmetelijke rijkdom van Indiase raga's. ,,Andere culturen hebben me altijd getrokken, ook al heb ik van jongs af aan van Jimi Hendrix gehouden. Dus heb ik al in mijn jeugd op eigen houtje dagenlang raga's uitgezocht en me verdiept in andere toonschalen. Het ging en gaat me daarbij om de contemplatieve kwaliteit, de trance waarin de muziek je voert, niet om noten exact kopiëren.”

Chapman

Over ontmoetingen onderweg gesproken. Op Eyes On The Lines, zijn vorige album, uit 2016, prijkt Ancient Jules, een ode aan de legendarische Britse gitarist Michael Chapman. In de bijbehorende videoclip zie je hoe Steve op het zadel van een klassieke motor over het klassiek glooiende Britse heuvellandschap onderweg is en panne krijgt. Chapman helpt Gunn uit de brand door hem met een pick-up truck op te pikken en naar zijn boerderij te ontvoeren. Op de muren zijn Chapman’s avonturen uitgelicht en zien we zelfs een oude poster van CCC Inc., de Nederlands hippie folkgroep.

De inmiddels 78-jarige veteraan motiveert Gunn als geen ander. In het dagelijks leven liggen de verhoudingen fiftyfifty. ,,We hebben in 2014 al eens duo-opnamen uitgebracht. Michael’s gitaarstijl is nog altijd inventief en innovatief, maar het gekke is dat hij mij ziet als een muzikaal opzichter. Hij zit me achter de broek met het aanhoudende verzoek meer en meer als producer op te treden. Van hem, wel te verstaan.'' Gunn grijnst. ,,De man die Johnny Marr, Bert Jansch en Richard Thompson heeft beïnvloed, eist min of meer dat ik hem bij de les houdt. Ik geef me maar gewonnen.''

Op vrijdag 13 september 2019 staat gitaargeweldenaar Steve Gunn samen met Valley Maker in De Helling. Tickets & meer info vind je hier.