De Alpensymfonie van Richard Strauss is een overweldigend klankdocument. Hoewel de componist het symfonisch gedicht al min of meer achter zich had gelaten en hij zich concentreerde op de opera, zette hij in 1915 een majestueus uitroepteken met een groots bezet orkest. Een orgel, koebellen, wind- en dondermachines en vele koperblazers zorgen voor levensechte weersomstandigheden.

Strauss
Eigenlijk is de Alpensymfonie niets anders dan een biografische schets van een wandeling die Strauss als tiener maakte naar de top van de Heimgarten in de Alpen. In tweeëntwintig episodes schetst hij in dit meesterwerk zijn avonturen van die dag. Van het begin nog vóór de zonsopkomst via de wandeling langs watervallen en schaapherders, tot het losbreken van het onweer op de top, alles passeert als een klinkend fotoalbum.

Weber en Korngold
Het Residentie Orkest heeft van de uitvoering van de Alpensymfonie een prachtig project gemaakt. Om het orkest van zo’n honderddertig musici te vervolmaken doet het orkest een beroep op een groot aantal conservatoriumstudenten. Zij geven met hun frisse enthousiasme een extra lading aan het concert. Webers Der Freischütz en Korngolds Vioolconcerten zijn mooie opmaten naar dit spektakel.