Twee lofzangen: op de kunst en op God
Met een beetje fantasie trakteren het Radio Filharmonisch Orkest en het Groot Omroepkoor het publiek op twee Te Deums. Maar waar Antonin Dvořák de Allerhoogste bezingt, maakt Alexander Skrjabin een diepe buiging voor het menselijk genie, een spectaculaire lofzang op de kunst, als hoop en toevluchtsoord voor de mensheid. Omdat Skrjabin zichzelf als hogepriester van de kunst zag, op het randje van goddelijkheid, is het misschien ook wel een lofzang op hemzelf. Hoe het ook zij, zijn Eerste Symfonie eindigt met vocale solisten en een overweldigend slotkoor.

Religieus vuurwerk
Dvořák schreef een relatief kort maar buitengewoon feestelijk Te Deum, met als pluspunten vleugjes Slavische nostalgie en serene inkeer. Voor het laatste deel zet de componist al zijn hulptoepen in: de tutti-klank van het orkest, het koor en twee solisten. Een religieus vuurwerk van sprankelende en majestueuze muziek.

Dvořáks ontroerende verhaal over de Houtduif
Als tegenhanger van zoveel hemelbestormende klanken speelt het Radio Filharmonisch Orkest ook het ontroerende symfonische gedicht De houtduif. Dvořák liet het verhaal in de partituur afdrukken en het is eigenlijk te mooi om niet te vermelden. Het is het verhaal van een mooie jonge vrouw, die haar man heeft vergiftigd. De begrafenis is nog maar net achter de rug, als zij hertrouwt met een knappe jongeman. Ondanks haar ogenschijnlijk ideale nieuwe leven, begint de schuld te knagen. Ze gaat terug naar het graf. Boven de grafsteen is een boom ontsproten. Tussen zijn takken huist een houtduif. Als de vrouw in zijn gekoer het geweeklaag van haar eerste man meent te herkennen, pleegt zij zelfmoord. Ook zij wordt begraven. Vanuit de boom klinkt echter nog altijd het klagende geluid van de duif.

Lees hier de toelichting bij het concert, geschreven door Siebe Riedstra.

Voorafgaand aan het concert is er om 19.30 uur een inleiding door Michel Khalifa.