Misschien wel de belangrijkste symfonie van de twintigste eeuw
Mag je van een symfonie zeggen dat het de belangrijkste symfonie is van de twintigste eeuw? Nee natuurlijk, maar we doen het toch, waarbij we openstaan voor andere meningen. Oordeel vooral zelf. Sjostakovitsj’ Zevende Symfonie staat bol van de symboliek: zonder de Duitse inval in de Sovjet-Unie, de terreur van Stalin en het moedige verzet van de inwoners van het door de Duitsers belegerde Leningrad (nu weer Sint-Petersburg) zou er geen Zevende Symfonie van Sjostakovitsj zijn geweest. In de oorlogsjaren componeerde Sjostakovitsj op de toppen van zijn kunnen. De symfonie herbergt meer muzikale invallen dan het hele oeuvre van sommige van zijn tijdgenoten. En dan zou je de symfonie (het eerste deel) ook nog eens het Russische antwoord kunnen noemen op de Boléro van Ravel: een twaalf keer herhaald thema evolueert net als bij Ravel van een lieflijk wijsje tot een kolkende stroom muziek. Vanwege de heroïek waarmee de symfonie is omgeven, wordt de ‘Leningrad’ ook wel de Eroica van de twintigste eeuw genoemd. Zelf noemde Sjostakovitsj de symfonie een ‘Requiem voor de slachtoffers van het Stalin-regime’.

Première met een hoofdrol voor Harriet Krijgh en de Russische knopaccordeon
Voor de pauze krijgt Harriet Krijgh gezelschap van een winnares van de Koningin Elisabethwedstijd en iemand die diverse concoursen won voor accordeon en bajan, oftewel een Russische knopaccordeon. Er is een link met Dmitri Sjostakovitsj. Goebaidoelina was leerling en later assistent van Sjostakovitsj, die haar wel op het hart drukte haar eigen weg te volgen en geen navolger te worden. Die weg leidde haar naar de positie van meest vooraanstaande Russische componist van dit moment. Als geen ander laat Goebaidoelina horen waarom de (knop)accordeon zo verweven is met de Russische cultuur.

Lees hier de toelichting bij het concert, geschreven door Olga de Kort.

Voorafgaand aan het concert is er om 19.30 uur een inleiding door Huub Beckers.