Om maar meteen met de deur in huis te vallen: we bevinden ons hier weliswaar in een concertzaal, maar de Zangeres Nora Fischer is vandaag niet aanwezig. In plaats van zingen, gaat Persoon Nora vertellen waaróm ze niet gaat zingen. Een tijdlang kon ze dat namelijk niet meer, door een complexe verkramping die haar strottenhoofd in een zodanige houdgreep hield dat zelfs Happy Birthday voor haar beste vrienden er niet meer uitkwam. Hoe kon zoiets gebeuren?

Met die vraag graaft Nora zich een weg in de rondte, via de verstikkende druk van 's werelds grootste podia, tot de innerlijke druk die ze als venijnige angel uit haar systeem moest trekken om haar keelspieren weer tot ontspanning te manen. Ze legt bloot hoe haar lichaam verdere deelname aan een wereld van superlatieven, topprestaties en glansrijke successen saboteerde.

Ook al is dit een voorstelling zonder live muziek; Nora koos er bewust voor om niet de theaters in te gaan, maar haar verhaal juist te vertellen in de concertzalen waar zij zo vaak gezongen heeft. Om ook met het publiek te kunnen delen hoe wrang het voelt om deze zalen niet met melodieën te kunnen vullen.

De Sprong is een uitnodiging om Nora bij te staan in een intieme openbaring van dat wat we stilletjes allemaal wel weten: niets is wat het lijkt.