'Ik zie de dood als een gelukkige overgave, een streven naar iets beters.'
Uitvaartmissen? Ze kwamen organist (van de Madeleine in Parijs) Gabriel Fauré de keel uit. Al dat pompeuze gedoe met hel en verdoemenis en dogmatische regels, afgewisseld met suikerzoete cantilenes, hij was er helemaal klaar mee. En dus schreef hij een totaal ander requiem dan de Parijzenaars gewend waren: ingetogen, troostrijk, opgebouwd rond kalme en serene melodieën. 'Mijn Requiem drukt niet zozeer de angst voor de dood uit, als wel de vreedzaamheid van de eeuwige rust. Want zo zie ik de dood: als een gelukkige overgave, als een streven naar iets beters en niet als een vreugdeloze overgang naar het onheilspellend onbekende.' Het vormt een fraai tweeluik met Sjostakovitsj' Kammersinfonie, een bewerking van zijn aangrijpende Achtste Strijkkwintet. Sjostakovitsj droeg het op aan alle slachtoffers van oorlog en fascisme, maar het geldt ook als een persoonlijk, muzikaal testament van de componist.

De afgelopen weken tourden Amsterdam Sinfonietta en het Nederlands Kamerkoor door Zuid-Amerika. Zij brachten het Requiem van Fauré ten gehore in Mexico stad, Bogotá, Buenos Aires en Santiago de Chile. Bariton Jasper Schweppe hield op de facebookpagina van het Nederlands Kamerkoor een leuk verslag bij. Lees het hier! Na thuiskomst voeren Amsterdam Sinfonietta en het Nederlands Kamerkoor dit programma ook uit in TivoliVredenburg - het eerste concert in de tour op Nederlandse bodem.