De romantiek had vele gezichten. Mozarts geest zweefde nog door het muziekleven en Beethovens machtige muziek was de maatstaf voor iedere romantische componist. Hun nalatenschap werd beheerd door de geweldige pianisten Hummel, leerling van Mozart en Ries, leerling van Beethoven. Zij stuurden de romantiek in verschillende richtingen. Kranten in Europa schreven over de 'wilde romantiek' van de bohemien Ries. Ries geldt als voorloper van Schumann. De virtuoos Hummel betoverde en verbijsterde zijn publiek.

Hij was rond 1815, ten tijde van het Congres van Wenen, de beroemdste pianist ter wereld en Liszt was dol op zijn muziek. Schubert is de schepper van de meest persoonlijke expressiviteit in de hele romantiek. Hij groeide postuum uit tot het archetype van de onbegrepen kunstenaar, met het beroemde 'gebrek aan roem' tijdens zijn korte leven. Schubert trad alleen in besloten kring op en was niet geïnteresseerd in virtuoos vertoon, ook al was hij een uitstekende pianist wiens piano, volgens tijdgenoten, onder zijn handen begon te zingen.