De Amerikaanse singer songwriter Robert Ellis staat erom bekend dat hij zijn East Nashville countrygeluid vermengt met de geluiden die hem op dat moment inspireren. Onder liefhebbers  is Ellis naam al langer gevestigd, vooral sinds het verschijnen van zijn album ‘The Lights From The Chemical Plant’ dat alom werd bewierookt als een van de beste country-platen van 2014 en volstaat met het door jazz beinvloede gitaarspel van Kelly Doyle. Met zijn nieuwe dit jaar verschenen album Texas Piano Man maakte gitaarman Ellis de grote overstap naar piano en dat legt hem geen windeieren, want Texas Piano Man is een warm bad vol bloedmooie country-pop nummers die hier en daar doen denken aan Billy Joel en Elton John.

The Dustbowl Revival bestaat uit een groep jonge muzikanten uit Californië, maar serveren moeiteloos swing uit de jaren ’30 en New Orleans-jazz. Bandleider en creatief brein Zach Lupetin deed een oproep op Craigslist en jaren later staat dit collectief als een echte rootsband samen op het podium en brengen alle vintage Americana stijlen ten gehore. Zo kom je invloeden uit de folk, bluegrass, soul, jumpblues en New Orleans funk tegen wat de band samen kneed tot een zeer aangenaam eigen geluid.

De Amerikaanse southern-rockband Drivin’ N Cryin’ werd in 1985 opgericht en enkele jaren later waren ze voor het eerst in Nederland te zien. Inmiddels zijn ze vijftien albums verder en nog steeds in topvorm: moeiteloos wordt tour na tour geboekt en de diverse mix van rauwe rock, folk, alt-country en southern rock komt live nog even goed uit de verf als twintig jaar geleden.

Wat krijg je als je twee rootsgiganten bij elkaar in de studio zet? In het geval van Dave Alvin en Jimmie Dale Gilmore een uitstekend album! Roots-rock veteraan Dave Alvin is natuurlijk bekend geworden als frontman van de legendarische punk/rootsband The Blasters, die sinds jaar en dag wordt gezien als een van de meest invloedrijke en karakteristieke bands in het genre. De Texaanse Singer-songwriter en pionier Jimmie Dale Gilmore speelde o.a. samen met Willie Nelson en maakt al sinds 1970 furore met Joe Ely en Butch Hancock als het country-folk trio The Flatlanders. Hoewel Gilmore en Alvin al jaren goede vrienden zijn, lag een samenwerking tussen de twee niet meteen erg voor de hand. Na een gezamelijke tour in 2017 besloot het duo echter de sprong te wagen en samen de studio in te gaan met de geweldige, vorig jaar verschenen langspeler Downey to Lubbock als resultaat vol fascinerende americana, roots en een spannende mix van Delta blues, Western swing en rock’n’roll. De stemmen van beide artiesten passen perfect bij elkaar. Het warme, bluesy geluid van Alvin en de doorleefde, Willie Nelson-achtige zang van Gilmore. Dat belooft wat voor Ramblin’ Roots!

North Mississippi Allstars is een hedendaags rockende, vonkende en rappende vertaling van de hypnotiserende bluestradities uit Noord-Mississippi. De southern rockformatie onder leiding van gitarist Luther Dickinson (voorheen Black Crowes-gitarist) behoort al jaren tot de top van de jamband scene, heeft al meerdere Grammy-nominaties op zak en is daarnaast bekend vanwege hun vele samenwerkingen zoals Led Zeppelin’s Robert Plant en John Hiatt.  Gedreven door drums en gitaar komt de stomende countryblues en virtuoze bluesrock van Mississippi Allstars vooral tijdens een live show goed tot zijn recht.

Frazey, was de lead zangeres van The Be Good Tanyas en heeft een zeer herkenbare en bijzondere stem. Ze bracht enige jaren terug haar eerste solo plaat Obadiah uit en schitterde daarmee al op Blue Highways festival waar zij een verpletterende indruk achterliet. Daar deed ze met de opvolger Indian Ocean nog een enorme schep bovenop, dit album nam ze op met Al Green’s band en sloeg in als een bom, overal 5 sterren recensies en uitverkochte zalen. De opvolger liet even op zich wachten maar staat nu gepland voor het najaar van 2019, een track van dit album (een heel bijzonder cover van D’Angelo!) kwam al eerder als single uit en beloofd alvast heel erg veel goeds weer!

Nathan Bell is een superieure singer-songwriter uit Signal Mountain, Tennessee die met zijn liedjes binnen enkele minuten weet te overdonderen door hun onbeschrijfelijke schoonheid. Zijn ogenschijnlijk eenvoudige liedjes zijn zo doeltreffend goed geschreven dat ze je raken tot op het bot, niet alleen door de tekst maar ook door de manier waarop ze worden gezongen door Bell. Met zijn doorleefde intense stem doet hij je denken aan helden als Guy Clark en John Prine. Het is muziek uit de hoogste regionen van Americana, met niets geen opsmuk. Bell laat zich inspireren door wat hij om zich heen ziet en dat hem bezig houd en dwars zit in politieke zin, zoals de opkomst van het populisme en het angst en haat zaaien voor immigranten door Trump en zijn aanhangers en de wapenproblematiek in de VS. Afgelopen jaar bracht Nathan 2 nieuwe albums uit één studio album Loves Bones And Stars en een live album maar hij is al weer vol op bezig met een nieuw album dat in het najaar van 2019 zal verschijnen, het album dat de werktitel “The Right Reverend Crow Sings New American Blues” draagt is een album met original songs geïnspireerd door bluesmuzikanten die Nathan bewonderd zoals Sonny Terry & Brownie McGee, Lightning Hopkins, johnny Winter en Sister Rosetta Tharpe.

Oklahoma kenmerkt zich al een tijdje als nieuwe hotspot voor Americana en rootsmuziek. In de voetsporen van artiesten als Woody Guthrie, JJ Cale, Merle Haggard en vele andere grootheden dragen mensen als John Moreland, Parker Millsap, Levi Parham en John Fullbright de fakkel verder. Zo ook singer-songwriter Carter Sampson, ook wel ‘The Queen Of Oklahoma’ genoemd. Met ‘Wilder Side’ stormde Carter Sampson, die qua stem, maar ook qua voordracht iets wegheeft van ‘Highway Queen’ Nikki Lane,  in 2016 zomaar uit het niets alle Europese Americana-hitlijsten op. Datzelfde jaar nog had ze 4 Europese tourtjes op de agenda met in Nederland o.a. veelgeroemde optredens op Take Root (Volkskrant: Prachtig concert! Wat een zangeres) en het Naked Song Festival (Heaven Magazine: een absolute revelatie). Naar aanleiding van dit succes werd een fraaie compilatie “The Queen Of Oklahoma And Other Songs” uitgebracht de ook zijn weg naar de kopers vond. Naast ruim 150 Amerikaanse optredens per jaar was  ze ook in 2017 en 2018 regelmatig met veel succes op Europese podia te vinden waarbij naast de nummers van haar twee Europese releases met name het verhaal van “Rattlesnake Kate” steevast een van de publiekslievelingen was. Dat lied verscheen dan ook op het in 2018 uitgekomen album “Lucky” dat opnieuw met groot enthousiasme werd ontvangen. Samen met multi-snarenviruozen en vaste begeleiders Jason Scott en Kyle Reid komt Carter Sampson in oktober haar nieuwste album presenteren en zonder twijfel haar status als The Queen of Oklahoma bevestigen.

Grayson Capps is een echte dichter van de straat. Zijn nummers worden bevolkt door hoeren, zwervers, vagebonden en alcoholisten. De rootsrock-, blues- en countryzanger groeide op in Alabama, waar zijn vader vrienden om het kampvuur verzamelde om verhalen te vertellen en muziek te maken en luisteren. Zodoende werd Capps muzikaal gevormd door artiesten als Hank Williams en Woodie Guthrie. Met zijn rauwe stem zingt Grayson idealistische en droefgeestige teksten en zijn rauwe, rock ’n roll en country wordt bij vlagen getemperd door mooie gospel harmonieën en soulinvloeden. met daarbij een mengsel van muziekstijlen.

De Amerikaanse muziekwebsite American Songwriter beschreef Grayson op zeer treffende wijze: “Take the poetry of Texas troubadour Townes Van Zandt, combine with Steve Earle’s edgy attitude and stir with a little cup of the bayou-blues (think Howlin’ Wolf) and you start to get a taste of Capps’ scrumptious gothic gumbo.”

Volgens de connaisseurs is Chance McCoy momenteel één van de meest veelbelovende namen uit de vermaarde Nashville-scene. Deze ‘jongeman met een oude ziel’ woonde in een hut in de Appalachen, waar hij worstelde om rond te komen van zijn vioollessen. Tot hij op een dag ineens een belletje kreeg van Old Crow Medicine Show of hij bij hen wilde aansluiten. Zijn talent lenend als een virtuoze multi-instrumentalist en singer-songwriter, leverde zijn werk op het album ‘Remedy’ hen een Grammy op. Na onder andere met Mumford and Sons, The Lumineers, Willie Nelson, Sturgil Simpson en Margo Price op het podium gestaan te hebben, vond McCoy het tijd voor een solo-album. Wander Wide komt in 2019 uit waarmee hij zijn indie, folk en rock kant laat horen en de creatieve singer-songwriter in hem naar boven laat komen.

Sway Wild is het nieuwe muzikale project van Dave McGraw & Mandy Fer. Na jaren onder hun eigen individuele namen aan de weg te hebben getimmerd is hun muziek behoorlijk geëvolueerd en werd het tijd voor een echte naam voor de band. Sway Wild mixt folk, blues, pop, rock tezamen tot een prachtig geheel en hun live shows zijn altijd enerm expressief ook om naar te kijken. Een echte “must see”voor elke liefhebber van folk, americana en singer-songwriters en de afgelopen jaren uitgegroeid tot een echte publiekslieveling. Ze werken momenteel aan een nieuw album dat in de loop van 2019 zal verschijnen

Soms heb je gewoon even het juiste zetje nodig. Zoiets moet de soulvolle Amerikaanse countryzangeres Bonnie Bishop gedacht hebben toen ze vorig jaar in contact kwam met sterproducer Dave Cobb (bekend van o.a. Jason Isbell, Chris Stapleton en Sturgill Simpson). Bishop had er toen al een carrière van dertien jaar en vijf albums opzitten met als hoogtepunt dat haar idool Bonnie Raitt het door Bishop geschreven ‘Not Cause I Wanted’ tot prijsnummer maakte van haar comebackalbum Slipstream. Het leverde Bishop helaas niet de faam die ze hoopte en ze dacht er al over de brui aan haar grote muzikale droom te geven. Toen kruiste Cobb echter haar pad en die overtuigde haar om haar pure country bij te stellen naar een meer soul georiënteerde richting met het door Cobb geproduceerde en vorig jaar verschenen album ‘Ain’t Who I Was’ als geweldig resultaat. Meteen vanaf het schitterend gezongen ‘Mercy’ is duidelijk dat deze zangeres qua soul niet hoeft onder te doen voor die andere Bonnie. Een plaat vol country soul op zijn allerbest!

John Appice van het toonaangevende Amerikaanse rootsmagazine No Depression was er duidelijk over: “I don’t know where this young lady came from but it’s got to be a secret place. This is not the kind of singing and performing that can be easily taught. It has to be in your spirit, in your blood and the fact that she is from the Northeast is going to confound the artists down South, in the Delta, in Memphis, Clarksdale, Austin, and Nashville.” En het is waar, na een voortvarende start die een bloeiende muzikale carriere leek te beloven, verdween Kerri Powers gedurende vele jaren van het toneel. Ze offerde haar muzikale ambities op aan de opvoeding van haar zoon.  Nadat die zelf zijn vleugels uitsloeg pakte Kerri Powers voorzichtig de gitaar weer op en geheel in eigen beheer bracht ze in 2014 een EP uit die zonder noemenswaardige hulp of promotie toch dat jaar de no. 1 plaats bereikte als beste Folk /Roots plaat bij het Roots Music Report. Op basis daarvan werd ze steeds vaker gevraagd voor club- maar ook festival optredens waarmee ze een solide live-reputatie opbouwde. Haar in de USA in 2018 uitgebrachte CD “Starseeds” werd in Europa opgemerkt door Must Have Music en hier in maart 2019 op de markt gezet. De bluesyfolk van Powers werd ook hier op waarde geschat en volgens All Music mag ze aansluiten in het rijtje Shelby Lynne, Lucinda Williams, Rosanne Cash, Tammy Wynette en Bonnie Raitt. en volgens De Krenten Uit De Pop was: “Kerri Powers was een tijd weg, maar keert terug met een uitstekende plaat vol prachtig gitaarwerk, bluesy uitstapjes en een fraai doorleefde strot”. Getuige de vele video’s waarop ze solo haar mannetje staat had ze ook in haar eentje een prima set kunnen neerzetten, maar met snarenwonder BJ Baartmans en bassist Gerco Aerts heeft ze wel twee van Nederlands beste begeleiders in haar team.

De in Nashville woonachtige singer-songwriter Rod Picott timmert al heel wat jaartjes aan de weg. Hij begon zijn muziekcarrière ooit in Maine met zijn boezemvriend Slaid Cleaves schreef hij het liedje “Brokedown” waarmee ze Song Of the Year award wonnen bij de Austin Music Awards. Picott’s stijl is wat rauwer en grilliger en iets rockender dan die van Cleaves, je kunt er invloeden in horen van zowel Bruce Springsteen als Tom Waits. Zijn laatste dubbel album “Out Past The Wires” kwam meteen op nummer 1 in de Euro Americana Chart is binnen, inmiddels werkt Rod ook al weer aan een nieuw album dat deze zomer zal verschijnen, dit album genaamd Tell The Truth & Shame The Devil is een heel puur album waarop Picott slechts in zijn eentje met zijn akoestische gitaar te horen zal zijn.

Johnny Irion heeft met zijn heerlijke westcoast folkrootsrock het altijd goed gedaan in ons land, hij toerde er in de voorbijgaande jaren zowel met zijn eigen band maar ook veel met zijn echtgenote Sarah Lee Guthrie de telg uit de beroemde Guthrie familie. Behalve met folklegendes als Woody en Arlo Guthrie in de familie behoorde ook schrijver John Steinbeck tot zijn family tree. Op Johnny’s laatste album Driving Friend hoor je beide invloeden vertegenwoordigd, hij nam het album op met leden van The Dawes, Wilco en Mother Hips, en het laveert muzikaal langs een brede horizonten van de roots muziek van blues, gospel tot folk en country. De rolling Stone beschreef zijn laatste album als “lovingly handcrafted as the jeans on the back of After The Gold Rush.”

Philip Kroonenberg maakt een sophisticated soort Americana, waarin je meteen verwantschap hoort met J.J. Cale, Ry Cooder, Tony Joe White en de aartsvader Bob Dylan. Kroonenberg is het soort liedjesschrijver dat met de jaren beter en beter wordt; een muzikant die bekend staat om zijn vertelkunsten en eigenzinnige gitaarstijl waarin double-bass fingerpicking, flatpicking, en een flamenco-achtige slag opduiken. Met het emotioneel diepgaande album ‘Some More Time’, die hij schreef in de wachtkamers van ziekenhuizen, waar hij zat te wachten, terwijl zijn vrouw behandeld werd voor een ernstige ziekte (Eind goed, al goed, zijn vrouw is gelukkig hersteld) debuteert de Americana-veteraan glorieus op het Excelsior Recordings label. Het heeft geleid tot Kroonenbergs meest persoonlijk plaat in zijn lange loopbaan

Na jaren gitaar te hebben gespeeld in band als The Wild Feathers, Paul Cauthen en The Don Kelley Band gooide de 23 jarige gitaargeweldenaar Daniel Donato drie jaar geleden het roer om en besloot solo een poging te wagen! Een goede keuze, want samen met zijn geweldige band de Cosmic Country Band maakt hij steengoede ‘cosmic country’ oftewel experimentele country en bluegrass met een prominente rol voor zijn virtuoze elektrische gitaarspel.