Wij maken gebruik van cookies. Lees meer hierover in onze privacy statement.
Google Analytics
Bezoekersstatistieken, websitebezoek en gebruik wordt gemeten en gebruikersgegevens worden anoniem verzameld.
Geen cookies van dit type!
YouTube
Klikgedrag, bekeken video’s en aangepaste voorkeuren worden verzameld. Bezoekersinformatie en gebruikersgedrag wordt gebruikt voor advertenties.
Google Maps
Google Maps is een kaartenservice die wordt aangeboden door Google. Google Maps houdt cookies bij voor het onthouden van voorkeuren en bezoekersanalyse.
Vimeo
Cookies moeten toegestaan worden om video's van Vimeo in de browser te kunnen afspelen. Gebruikersgegevens worden geregistreerd en gedeeld met Vimeo.
Soundcloud
Cookies moeten toegestaan worden om muziek van SoundCloud in de browser te kunnen afspelen. Gebruikersgegevens worden geregistreerd en gedeeld met SoundCloud.
Spotify
Spotify playlists kunnen worden afgespeeld. Statistieken worden verzameld en bezoekersinformatie wordt gebruikt voor advertentiedoeleinden.
Duizend jaar klassieke muziek, zie daar maar eens wegwijs in te worden. Muziekjournalisten Guido van Oorschot (de Volkskrant) en Joris Heynen (Luister) zijn je maandelijkse gids in Klassieke klets. Ze praten en luisteren, met soms een gepeperde mening en dan weer een korrel zout. Waarom val je voor een stem? Schrijft Einaudi ook weleens iets goeds? Een oude rot en een jonge god bezorgen je graag een uurtje rode oren.
Journalisten wereldwijd zijn unaniem: de film Tár, met Cate Blanchett als de gelauwerde maar niets ontziende chef-dirigente van de Berliner Philharmoniker, is fantástisch. Páts, vijf sterren. Bóem, een meesterwerk. Maar Guido en Joris zagen toch echt een andere film. Sterker, Guido wilde in de pauze zelfs weglopen. En zo vormt Hollywoods laatste lieveling de aanleiding voor een gepeperde podcast over vrouwelijke dirigenten, van de tragische pionierster Antonia Brico tot de sensationele Mirga Gražinytė-Tyla.
Muzikale lichtpuntjes in de duistere Middeleeuwen? Joh, meer dan genoeg. Neem de componist, zieneres en kruidenkundige Hildegard von Bingen (1098-1179). Aangespoord door Hildegarddagen in TivoliVredenburg (25 februari) en Muziekgebouw aan ’t IJ (26 februari) wijden onze muziekjourno’s een Klassieke Klets aan de verlichte klanken van de ‘Sibille van de Rijn’.
Hoe bereik je een jong publiek met klassieke muziek? Programmeurs, orkesten, deejays en journalisten: allemaal zoeken ze de gouden sleutel, maar vinden doen ze hem niet. Of toch wel? Guido en Joris plukken een vakman uit de gangen van TivoliVredenburg die misschien een antwoord heeft: programmeur Peter Tra. Uit zijn koker komt het bijzondere concertformat Pieces of Tomorrow.
Een kerstaflevering? Gaan we lekker niet doen, dachten Joris en Guido. Wordt knap voorspelbaar en saai, toch? Maar ja, toen de heren eenmaal aan het prakkiseren sloegen, gingen ze door de bocht. Want Stille Nacht, waar komt die oorwurm eigenlijk vandaan? Wie kent de eeuwenoude kerstmuziek van Mallorca? En hoe pakte de beroemde Schotse componist James MacMillan zijn Christmas Oratorio (2019) aan?
Tuut-piep-knor! Dat was lang het scheldwoord voor muziek van eigentijdse componisten. Vanaf de jaren 1950 joegen ze het publiek inderdaad de zaal uit met akoestisch prikkeldraad, maar hoe zit dat tegenwoordig? Naar aanleiding van November Music, hét Nederlandse festival rond hedendaagse muziek, staken Joris en Guido hun licht op rond recent werk van componisten uit eigen land.
Als ex-juryleden van Nederlands oudste muziekprijs, de Edison, hebben de heren recht van spreken (vinden ze). In deze aflevering analyseren Guido en Joris de winnaarslijst van dit jaar, geven ze een kijkje in de keuken van het jurytraject en menen ze in de keuzes enig chauvinisme te bespeuren.
Elk jaar eind augustus brandt het wereldvermaarde Festival Oude Muziek in Utrecht weer los. Over het thema van dit jaar, galanterie, was enige verwarring, merkten Guido en Joris in de wandelgangen. Want wat houdt dat eigenlijk in? Verder wagen de heren zich aan het eeuwig terugkerende debat over oude muziek.
Begin juni kwam opeens het nieuws dat het Koninklijk Concertgebouworkest een 26-jarige Fin aanstelt als chef-dirigent: Klaus Mäkelä. Terwijl we in de klassieke muziek toch altijd hebben geleerd dat rijpheid met de jaren komt, al helemaal bij de kerels op de bok. Wat is hier aan de hand? Mäkelä een natuurtalent? Platte marketing om jonger publiek binnen te hengelen?
Dit jaar wordt de onder Grammy’s bedolven Hollywoodcomponist John Williams 90 jaar. Hoog tijd, vinden Joris en Guido, om eens klassiek te kletsen over filmmuziek. Wat typeert een goede soundtrack? Welke muziek houdt zich buiten de bioscoop staande? En wie was de meester van de oorwurm?
Droevige muziek is de mooiste muziek. Dus hullen Joris en Guido zich voor deze aflevering in het zwart. Ze bespreken muziek die is geschreven voor de doden, van theatraal requiem tot piepklein eerbetoon. Er valt een luitist van de trap en een operaman maait wild om zich heen. Maar gelukkig: eind goed, al goed. Ze besluiten met een passacaglia della vita, een lichtvoetige dans om de aanloop naar de dood te vieren.
Ook muzikaal zet de oorlog in Oekraïne de zaken op scherp. Maar wat weten we eigenlijk van de muziek uit het Grensland? Guido en Joris kleuren het immense land in van grijs naar blauwgeel. Met coryfeeën op de piano, ene Prokofjev uit de Donbas en niet te vergeten de aartsvader Mykola Lysenko… Uh, wie?
Geen plek ter wereld waar de Matthäus-Passion van Bach zo vaak wordt uitgevoerd als in Nederland. Joris en Guido zoomen in op die cultus, maar natuurlijk ook op de muziek. Waar ze eerlijk gezegd wel wat probleempjes mee hebben.
#6: Odysseus, Japans ludduvuddu en een gekookt mensenhart
Opera is een complexe muziekvorm. De emoties lopen vaak hoog op en een beetje voorstelling duurt algauw drie uur. Wil je het verhaal goed kunnen volgen, dan moet je je ook nog inlezen... Afhaken? Niet doen!
Joris en Guido duiken in troebel water met de vraag: maken foute mensen ook foute muziek? Ze stuiten op een moordenaar, een jodenhater, twee collaborateurs, een paar #MeToo-gevallen en een veroordeelde ontuchtpleger!
Wat bespreken twee klassieke muziekjournalisten in de kerstmaand anders met elkaar dan koormuziek? De luisterreis voert van rauwe renaissance uit Vlaanderen naar zalvende Engelse meerstemmigheid en van Amsterdamse avant-garde naar glasheldere polyfoniepracht uit Letland.
Sorry, maar what the f*ck is neoklassiek? Kan iemand dat aan Guido en Joris uitleggen? In deze Klassieke klets komt het waanzinnig populaire streamingfenomeen ‘neoklassiek’ er niet zonder kleerscheuren af.
Wat is de aantrekkingskracht van een stem? Waarom vindt Joris de zang van Maria Callas hemelbestormend mooi, terwijl Guido haar over-the-top sentimenteel en pathetisch noemt? In deze aflevering vliegen de heren van hot naar her, om uiteindelijk een niet voorziene rode draad te ontwaren: de dood.
Guido en Joris stellen zichzelf voor, vertellen hoe ze in de wondere wereld van de klassieke muziek zijn beland en verklaren ze de noodzaak van deze nieuwe podcast. “Als er ergens gewichtig wordt gesproken, dan is het wel in de klassieke muziek.” En dat is dus precies wat de twee níet gaan doen.
agenda
winkelwagen
