
De Grote Zaal en de omliggende foyers zijn onlosmakelijk verbonden met Herman Hertzberger, de architect van Muziekcentrum Vredenburg en later opnieuw ingehuurd bij de verbouwing van het jonge monument tot TivoliVredenburg. Zeker in de periode tot 2007, toen het gebouw nog rijkelijk was voorzien van ‘authentieke details’, ademde alles in en rond de Grote Zaal Herman Hertzberger: de tafels, stoelen en krukjes, de kleinschaligheid van de foyers met hun rustieke parket en wirwar van trappenhuisjes, de banken met hun huiskamerleer, het ruimhartig toegepaste multi-multiplex, de lichtarmaturen, de bars, en natuurlijk het nogal aanwezige Hertzberger-grijs, de evergreen in het kleurenpalet van de architect, vooruit, met paars en roze als steunkleuren. Oud-directeur Peter Smids mopperde er wel eens over dat hij tien jaar moest zeuren voordat Herman Hertzberger groen licht gaf om het kale en vies geworden parkeergarage-grijs van het beton in de Grote Zaal grijs (!) te laten verven. Herman Hertzberger was niet zozeer de roze olifant van de oudbouw, maar meer een familie roze (of grijze) olifantjes, overal had hij zijn sporen nagelaten.