5 jaar TivoliVredenburg x Amerpoort: “Gezien als volwaardige werknemers”
Onze Amerpoort-medewerkers en begeleiders Linette (coördinerend begeleider), Miranda (begeleider) en Ronja (assistent-begeleider) boven v.l.n.r: Lia, Leon, Max, Emilio, Joeri, Ronja, Malivai, Shevan, Jannick, Milan. Onder v.l.n.r: Jeffrey, Linette, Roos, Miranda, Raymond.
De succesvolle samenwerking tussen TivoliVredenburg en Amerpoort loopt vijf jaar. De missie van Amerpoort is een goed leven voor mensen met een verstandelijke beperking. Bij TivoliVredenburg kunnen de Amerpoorters steeds gelijkwaardiger deelnemen aan het werk en dus de maatschappij. Wij spraken met vier Amerpoort-collega’s en hun coördinator Linette van Accooij. “In theorie zijn ze boventallig, maar ze worden enorm gemist als ze er niet zijn.”
Hoe is de samenwerking tussen TivoliVredenburg en Amerpoort tot stand gekomen?
Linette: “Voordat wij bij TivoliVredenburg begonnen, hadden we een samenwerking met een lunchroom genaamd ‘De Onthaasting’ in Amersfoort. Helaas werd deze samenwerking beëindigd, en zochten we naar een nieuwe locatie voor onze Amerpoorters.
Mijn vriend, Dick Rietkerk, is bedrijfsleider bij TivoliVredenburg en vertelde destijds dat ze bezig waren met het vormen van een inclusiever personeelsbestand. Daarom lag er een mooie kans voor ons beide organisaties om een samenwerking aan te gaan op een geweldige en dynamische plek. Uiteindelijk hadden Amerpoort en TivoliVredenburg hetzelfde doel met de samenwerking: mensen met een beperking zo gelijkwaardig mogelijk laten deelnemen aan de maatschappij.”
Dick (links) in de spoel met Jannick (rechts)
Max op het kantoor bij TivoliVredenburg
Hoe waren jullie eerste dagen in TivoliVredenburg?
Leon: "Ik vond het echt heel leuk! Zo'n groot pand, ik keek mijn ogen uit. Het duurde wel even voordat ik de weg een beetje kende."
Leon tijdens zijn dienst in Het Gegeven Paard
Joeri: "Wij kwamen natuurlijk uit de lunchroom en dat was echt veel rustiger met veel minder prikkels. Ik weet nog goed dat ik de eerste dag helemaal uitgeput thuiskwam!"
Joeri tijdens één van zijn salesproducties
Malivai: "Ik moest wennen aan zo'n groot gebouw en wilde snel gaan bedienen. Het was aan het begin moeilijk om zoveel tafels en nummers te onthouden, maar gelukkig was iedereen heel aardig en behulpzaam. Daardoor voelde ik me ook heel snel thuis."
Malivai tijdens het ijsscheppen bij de Grote Zaal
Hoe ging de integratie van de Amerpoorters bij TivoliVredenburg?
Linette: "We begonnen in de horeca, wat een logische keuze was gezien onze achtergrond. In het begin was het nog een beetje zoeken naar hoe de Amerpoorters konden worden ingezet; het was nogal vrijblijvend. Ze werden beschouwd als boventallig en als er niet genoeg werk was, keerden ze natuurlijk terug naar ons. Bovendien kun je er niet automatisch van uitgaan dat elke horecamedewerker weet hoe hij of zij begeleiding moet bieden aan onze Amerpoorters. Maar waar onze rol als begeleiders dan moest zijn en hoe we zowel onze medewerkers als de collega’s van TivoliVredenburg konden ondersteunen, was nog niet duidelijk."
Links: Joeri, midden: Linette (coördinator Amerpoort) rechts: Milan tijdens een salesproductie
"Toen brak de coronapandemie uit en trad Ramon Fijnvandraat (coördinator Hospitality Services) in dienst. Samen met hem bekeken we de verschillende kwaliteiten van onze Amerpoorters en hoe die het best binnen TivoliVredenburg konden worden ingezet. Zo kwam er meer werk op maat bij verschillende afdelingen. We bedachten ook buddy-systemen waarbij onze Amerpoorters tijdens elke dienst gekoppeld zouden worden aan een 'Tivoli'-collega, bij voorkeur iemand die affiniteit heeft met onze doelgroep. Aan het begin van de dienst kunnen onze medewerkers samen met een begeleider aan de buddy aangeven wat de leerpunten zijn. Aan het einde van de dienst ontvangen ze dan nog tips en tops van hun buddy. Omdat we gelijkwaardigheid erg belangrijk vinden, geven de Amerpoorters ook tips en tops aan de buddy.
Dankzij deze feedback hebben onze medewerkers de mogelijkheid om zich optimaal te ontwikkelen. Als begeleiders hebben we ook structureel overleg met de contactpersonen van de verschillende afdelingen, waarin we de voortgang, wensen en ontwikkeling van de Amerpoorters bespreken. We hebben werkwijzen op papier gezet en voorwaarden vastgesteld waaraan een dienst moet voldoen om geschikt te zijn voor onze doelgroep. Dankzij deze korte lijnen is de samenwerking en de kwaliteit enorm verbeterd."
Van Links naar rechts: Ronja (assistent-begeleider), Shevan (medewerkster) en Miranda (begeleider)
Malivai: "Het is heel fijn om samen te werken met een buddy; zo leer je de collega’s ook echt goed kennen. Ik merk dat ik een goede band krijg met collega’s die mijn buddy zijn geweest. Daardoor voel ik me ook weer fijner tijdens het werk."
Door middel van de buddy-systemen kunnen de Amerpoorters juist heel zelfstandig werken, zoals Leon hier laat zien tijdens zijn dienst in Het Gegeven Paard
De buddy staat bij de kassa en Roos regelt de drankjes in de artiestenfoyer
‘Het voelde als ons pand’
Amper een jaar nadat de samenwerking tussen TivoliVredenburg en Amerpoort van start ging, brak het coronavirus uit. Een vreemde tijd voor de Amerpoorters. Tijdens de eerste lockdown was TivoliVredenburg een soort spookpand geworden: er zat één beveiliger bij de receptie en verder waren er een aantal mensen van Facilitair aanwezig. Structuur is voor hen erg belangrijk, en die viel (net als voor veel mensen) helemaal weg tijdens corona. Om de Amerpoorters toch wat structuur te geven, konden zij team Facilitair gaan helpen met een aantal klussen in het pand.
Leon: "Na drie maanden werd ik helemaal gek thuis. Ik was heel blij dat onze begeleiding ervoor heeft gezorgd dat we Facilitair konden helpen met klusjes."
Joeri: "Het voelde echt een beetje als ons pand, omdat er niemand was behalve wij. In deze tijd hebben we het gebouw echt goed leren kennen. We konden door het hele pand lopen en alle lades en kastjes opentrekken. Voor coronatijd was het pand nog een behoorlijk doolhof en hierna kenden we het hele pand door en door."
Jeffrey: "Eigenlijk was het heel erg wennen toen we weer een beetje opengingen voor publiek. Ineens konden we niet meer zomaar overal binnenlopen en moest de muziek weer zachter, haha. Het voelde tijdens de lockdown toch een beetje als ons pand, en ineens kwamen er weer andere mensen."
Tijdens de coronapandemie waren onze Amerpoortcollega's samen met team Facilitair druk bezig met het schoonhouden van TivoliVredenburg
Wat is voor jullie een hoogtepunt van de afgelopen vijf jaar?
Leon: “Voor mij was het hoogtepunt het concert in Ronda van Spinvis afgelopen jaar. Mijn vader is gitaarbouwer en had twee gitaren gemaakt van het oude podiumhout van de Grote Zaal. Eén hangt in de Ronda-kleedkamer en één heeft hij aan Spinvis gegeven. Ik was samen met mijn vader naar het concert gegaan en toen speelde Spinvis ook op die gitaar die mijn vader had gemaakt. Dat vond ik zo gaaf, ik ben nog steeds super trots op mijn vader!”
Dave (links) en Spinvis (rechts) met de twee gitaren die Dave (vader van Amerpoorter Leon) maakte van het oude hout van de Grote Zaal
Joeri: “Wat ik het mooiste vind aan hier werken is dat ik op geen enkel moment het gevoel heb dat ik een beperking heb. Hiervoor werkte ik vaak op plekken waar alleen mensen met een beperking liepen, en hier loop je gewoon tussen de 'normale’ collega’s. Dat is echt te gek aan deze werkplek!”
Raymond bereidt samen met collega’s de lunch voor in de artiestenfoyer
Roos maakt een gezellig praatje met een collega in de artiestenfoyer
Ronja (links) en Jannick (rechts) zijn samen de spoel aan het uitruimen
Wat willen jullie nog leren binnen TivoliVredenburg?
Joeri: “Ik zou graag nog meer contact hebben met de gasten, daarom vind ik sales- en 'Kan ik je helpen?'-diensten zo leuk. Dan sta je echt tussen de bezoekers. Ook Supply & Support vind ik heel leuk, daar komen alle leveringen binnen en zie ik hoeveel producten er wekelijks binnenkomen bij zo'n groot muziekcentrum als TivoliVredenburg."
Lia in gesprek met gasten tijdens het bedienen in Het Gegeven Paard
Jeffrey: "Ik stond vroeger regelmatig in het rokershok backstage, toen dat er nog stond. Daar sprak ik vaak met Matteo (stagehand). Op een gegeven moment stonden we te praten en zei ik: 'Het lijkt me echt mega leuk om een keer met jou mee te lopen.' Toen zei hij gelijk: 'Nou, dat gaan we dan toch regelen.' Dit was in november '23 en sindsdien heb ik al mogen helpen met het opbouwen van de zalen bij de Ronda, Pandora en de Grote Zaal. Dit vind ik echt het leukst om te doen tot nu toe!"
Jeffrey aan het bedienen in het Gegeven Paard
Welke dingen zijn er veranderd sinds jullie bij TivoliVredenburg zijn komen werken?
Malivai: "Toen ik hier binnenkwam, was ik eigenlijk een heel verlegen jongen en durfde ik niet echt op mensen af te stappen. Niet op gasten maar ook niet op collega’s. Ik zei het liefst zo min mogelijk. Ik kreeg tips over hoe ik wel op gasten kon afstappen en wat ik dan kon zeggen. In het begin vond ik dit spannend, maar nu gaat het vanzelf. Ik merk ook in mijn dagelijks leven dat ik nu veel opener ben en makkelijker dingen durf te zeggen."
Malivai bezig met backstage-klusjes
Leon: "Ik woon in Amersfoort en moet elke dag een kwartier met de trein naar Utrecht. Vóór ik bij TivoliVredenburg werkte, durfde ik nooit met het openbaar vervoer, en dit vond ik in het begin ook erg spannend. Nu durf ik helemaal alleen met de trein, en kan ik ook lang in de bus zitten. Ik ga zelfs met mijn vriendin met de trein naar Scheveningen deze zomer, dat had ik vijf jaar geleden nooit gedurfd."
Wat willen jullie doen over vijf jaar?
Jeffrey: "Ik wil dan graag nog hier werken. Dit is echt een unieke werkplek die je niet snel ergens anders zult vinden. Ik zou me ook nog verder willen ontwikkelen bij Matteo als stagehand. Buiten ‘Het Gegeven Paard’ om lijkt het mij ook heel leuk om steeds meer andere taken te krijgen binnen het pand."
Shevan laat hier zien dat Amerpoorters niet alleen werkzaam zijn bij de horeca maar ook op andere plekken binnen TivoliVredenburg. Zij staat hier bijvoorbeeld in de centrale hal en helpt bezoekers die vragen hebben bij binnenkomst.
Ook Milan hoeft niet altijd in het restaurant te zijn, maar kan ook goed helpen in de spoelkeuken.
Malivai: "Ik zou heel graag meer bier willen tappen en achter de bar willen staan tijdens concerten. En ik wil goed worden in cocktails maken."
Emilio tapt een biertje in Het Gegeven Paard
Leon: "Ik wil graag over vijf jaar perfect bier kunnen tappen, bestellingen kunnen opnemen en kunnen afrekenen. Ook wil ik goed worden in het opnemen van drankjes en eten met de Handy."
Joeri: "Ik zou dan ook graag bij meer producties in de zalen willen werken."
Linette (links) in gesprek met Emilio (rechts) tijdens zijn dienst bij Het Gegeven Paard
Linette: "Na de verbouwing van de nieuwe entree bij de Grote Zaal komt ook een nieuwe horecagelegenheid op deze plek, een soort coffee-to-go waar mensen ook broodjes kunnen halen, maar geen café. Wij vroegen aan TivoliVredenburg of wij deze nieuwe plek als Amerpoort helemaal mochten gaan runnen. Dit zou ons ook de mogelijkheid geven om Amerpoorters met diverse niveaus aan te nemen, omdat we hen hier intensiever en met nabijheid kunnen begeleiden. TivoliVredenburg was gelijk enthousiast en vanaf de zomer zal je bij deze nieuwe horecaplek vooral onze Amerpoorters aan het werk zien, een supermooie stap in onze samenwerking!”
Naast het Gegeven Paard gaat Lia straks ook werken bij de nieuwe horecaplek bij de Grote Zaal
“Het is steeds vanzelfsprekender geworden dat de Amerpoorters hier zijn en dat vind ik fantastisch! Op andere plekken zitten mensen met een beperking vaak meer in hun eigen bubbel. Hier werken onze Amerpoorters samen met hun TivoliVredenburg collega’s midden in de samenleving. Hierdoor ontwikkelen ze enorm veel vaardigheden en vooral veel zelfvertrouwen. In theorie zijn ze boventallig, maar ze worden enorm gemist als ze er niet zijn. Dat wordt ook na elke dienst weer aangegeven. Ze worden hier als volwaardige werknemers gezien en dat is het mooiste wat je kan wensen."
Het volledige Amerpoort-team met alle contactpersonen vanuit TivoliVredenburg
Foto’s: Ward Mevis