William Tyler: ''Filmische verbeeldingskracht''

Waarom William Tyler's instrumentale altcountry/americana mij zo diep raakt heeft (denk ik) verschillende redenen. Mijn hele leven voel ik mij een zonderling, en dat heeft deels te maken met mijn achtergrond: ik ben opgevoed door een Amerikaanse moeder en een Nederlandse vader. Hierdoor bewandel ik de wereld als een soort vreemde passant, die zich heel erg vasthecht aan de typisch Amerikaanse conventies en (pop)cultuur. Het is deel van mijn identiteit geworden en de natuurlijke manier om mezelf uit te drukken. Voorbeeld: als ik (iets te) enthousiast ben laat ik dat vaak ten volste merken, in plaats van het af te zwakken of te nuanceren. In Amerika heeft dat een mooie term: hyperbole.

Tekst door Jasper Willems

 

Lang verhaal kort: Amerikaanse en Nederlandse omgangswaarden schuren vaak beetje met elkaar, waardoor ik voor een groot deel van mijn leven vrij timide ben geweest. Ik vind William Tyler’s muziek precies op datzelfde snijvlak opereren: de wortels van zijn muziek liggen ontegenzeggelijk in Amerika, maar hij geeft zijn werk een filmische verbeeldingskracht door invloeden van klassieke componisten en krautrock toe te passen. Zijn werk is daardoor een soort afspiegeling van hoe ik zelf in de wereld sta: overal en nergens, tussen twee werelden in, en altijd zoekende.

Ik heb Tyler inmiddels twee keer geïnterviewd voor het recent opgeheven Britse platform Drowned In Sound, en ik blijf onder de indruk van zijn kennis en zijn algehele kijk op de wereld. Hij vertelde over zijn reizen door het Midden-Oosten, zijn vriendschap met Alex Chilton van Big Star, het politieke klimaat van Amerika, de wisselwerking tussen radio, dissonantie en natuur.  Er is geen onderwerp waar de man niks zinnigs over te melden heeft. En grappig genoeg vind ik het daarom zo mooi dat hij juist géén woorden nodig heeft om een prachtig verhaal te vertellen met slechts zijn instrument. Zijn unieke fingerpicking-gitaarspel is autodidact en belichaamt een eigen karakter, een eigen stem als het ware.

Tyler’s plaat uit 2016, Modern Country, beschouw ik als een van de meest indrukwekkende releases van de afgelopen tien jaar. Muziek die tóch nog de romantiek en de pracht van Amerika waarborgt als een soort liefdesbrief. Een modern kunstwerkje waardoor ik – zelfs temidden alle polarisatie en wanbeleid onder Trump – toch mijn Amerikaans-zijn kan blijven koesteren.

Op zondag 21 april 2019 staat William Tyler in Ekko. Tickets & meer info vind je hier.