The Bones of J.R. Jones: ‘Ik probeer ervoor te zorgen dat mijn optredens een ervaring zijn’
Hij begon met de piano. Daarna de trombone. Maar uiteindelijk koos hij voor de gitaar. En de banjo, want zijn muziek is rootsy en gevarieerd. Jonathan Linaberry, alias The Bones of J.R. Jones, laat zich onder anderen inspireren door Blind Lemon Jefferson en Bruce Springsteen.
Tekst door Kees van Wee (popmagazine Heaven)
Je ziet het wel vaker: een artiest start op jonge leeftijd met stevige rock, maar stapt later over op een rustiger geluid. Neem de Amerikaan Jonathon Linaberry. In zijn tienerjaren was hij een onstuimige punkrocker, maar tegenwoordig maakt hij rootsy muziek onder de naam The Bones of J.R. Jones.
Een nogal wonderlijke artiestennaam. In een interview dat hij ooit had met stetson.com (de site van het beroemde hoedenmerk) legt hij de herkomst ervan uit: ‘J.R. staat voor Jon Robert: mijn voornaam en tweede naam. The Bones kwam voort uit een verlangen om mezelf te scheiden van het performance-aspect van wat ik doe. Het geeft me de kans om flexibel te zijn met muzikanten, toon en sfeer, zonder dat ik me persoonlijk helemaal aan mezelf gebonden voel.’
Vier albums
Inmiddels heeft hij vier albums op zijn naam staan. Op zijn debuut Dark Was The Yearling (2014) klinkt hij vooral als een folky singersongwriter, met zijn banjo, akoestische gitaar en geregeld vrij hoge zang. Op latere albums stapt hij over op een wat pittiger geluid, maar rootsmuziek blijft de belangrijkste inspiratiebron. Naast folk klinken er ook andere genres door, zoals blues en gospel, waarbij hij zowel akoestische als elektrische snareninstrumenten bespeelt.
Zelf omschrijft hij zijn sound als een mix van blues, garagerock, folk en soul. ‘Ik stop zo veel mogelijk energie in wat ik doe en probeer ervoor te zorgen dat mijn optredens een ervaring zijn.’
Piano, trombone, gitaar
Het eerste instrument dat hij bespeelde was de piano. Dat heeft te maken met het muzikale gezin waarin hij opgroeide. ‘Mijn moeder speelde klassieke piano’, vertelde hij een paar jaar geleden aan happymag.tv, ‘en heeft geprobeerd dat door te geven aan mijn broers en mij, toen we jong waren’. Hij volgde pianoles, heeft ook nog een poging gewaagd de trombone onder de knie te krijgen, maar koos uiteindelijk op zijn veertiende voor de gitaar.
Bruce Springsteen en Blind Lemon Jefferson
Bij zijn keuze voor dat instrument heeft zijn kennismaking met de muziek van Bruce Springsteen waarschijnlijk een belangrijke rol gespeeld. ‘Als ik moet nadenken over het moment dat ik me uit mijn jeugd herinner waarbij ik verliefd werd op de muziek, zal dat het moment zijn waarop ik Born In The USA hoorde’, liet hij in het eerdergenoemde interview weten. ‘Ik had een cassetterecorder en heb die tape helemaal stuk gedraaid.’
Inmiddels zijn daar diverse andere inspiratiebronnen bijgekomen, waarbij hij naar eigen zeggen vooral terugvalt op oudere muziekstijlen en muzikanten, zoals Son House, R.L. Burnside, Tom Waits en S.E. Rogie (een zanger/muzikant uit Sierra Leone).
Wanneer Jan Douwe Kroeske hem in 2023 laat weten dat hij diverse invloeden in zijn muziek lijkt terug te horen, zoals Bon Iver, Sufjan Stevens en Bruce Springsteen, is zijn reactie: ‘Sommigen van die artiesten behoren zeker tot mijn favorieten.’ Kroeske geeft ook aan zuiderlijke plattelandsblues terug te horen, en dat blijkt helemaal te kloppen. ‘Met dat genre kwam ik pas later in aanraking. De blues van de jaren tachtig en negentig, bijvoorbeeld van Stevie Ray Vaughan, pakte me niet echt. Pas toen ik een jaar of twintig was en een vriendin Blind Lemon Jefferson opzette, een Texaanse bluesman uit de late jaren twintig, was ik helemaal van de kaart. Ik had nog nooit zulke ongepolijste muziek gehoord.’
Wonderlijke gemeenschap
Linaberry is in 1982 geboren in New York maar woont tegenwoordig in een oude boerderij ten zuiden van de stad, in de regio Catskills. Daar zijn veel melkboeren te vinden, plus New Yorkers voor wie de woonlasten van The Big Apple te hoog zijn geworden. Een wonderlijke gemeenschap, vindt hij. ‘Klein. Slaperig. En met steun voor elkaar. Er is niet echt een scene, tenzij het je scene is om rondom een kampvuur te zitten, een plaatselijk biertje te drinken en wat te eten.’
Inspiratievolle huwelijksreis
Naast vier volledige albums, waarvan Slow Lighting uit 2023 het meest recent is, bracht The Bones of J.R. Jones in 2021 de ep ‘A Celebration’ uit. Anders dan we van hem gewend zijn, is het een conceptalbum, sober opgenomen.
De inspiratie voor de zes songs deed hij op tijdens zijn huwelijksreis naar Tucson, Bisbee, Joshua Tree en andere bestemmingen in de woestijn. ‘De nummers gaan over de nacht, vrijheid, ronddwalen, je onbeduidend en kwetsbaar voelen, en hoe je dat gevoel van blootgesteld zijn kunt omarmen. Ik wilde dat het een viering zou zijn van al die dingen’, aldus Linaberry in een interview met Atwood Magazine.
Een mooi voorbeeld is de song Stay Wild:
I don’t mind the night
And the dark it brings to my skies
Cause then we can run
To kingdom come and to the sun arise
Come on mama, stay wild
Take every bit of me
Take what you need and I will thrive
Cause the beauty of it all
Is in the danger of the fall
I want the tinny taste of love
Across my teeth, I want to feast
I want to be a storm raging
I want to believe in the American Dream
Come on mama, believe
Zwemmen in het donker
Muziek maken is zijn passie, maar voor Linaberry is het bijbehorende zakelijke aspect niet altijd even eenvoudig. In een interview met Happy Mag zegt hij: ‘Ik wil niet al te dramatisch klinken, maar het voelt vaak alsof je in het donker zwemt en probeert de rand van het zwembad te vinden voordat je te moe bent. Er is geen landkaart die je pad aangeeft, en tegenwoordig is er niet meer de infrastructuur en de steun van platenlabels zoals die er vroeger was. De meeste muzikanten zoals ik zoeken hun eigen weg. Gelukkig heb ik een klein team om me heen dat me helpt om orde te brengen in de chaos, we leren constant.’
The Bones of J.R. Jones treedt op woensdag 19 maart bij ons op. Tickets bestel je hier.