Lee Fields: ''Een soul survivor''

De kenners lieten er destijds geen twijfel over bestaan: My World was met afstand het beste soulalbum van 2009. Lee Fields stak zijn trots ook niet onder stoelen of banken, al bleef hij bescheiden. “Dat is niet aan mij om over te oordelen. Ik heb er in elk geval mijn hele ziel en zaligheid in gestoken.”

Tekst door Marcel Haerkens

 

“Niet nerveus, maar prettig gespannen, zo omschreef Lee Fields zijn gemoedstoestand. Het was 18 februari 2011 en een paar uur voor zijn spectaculaire optreden in het oude Tivoli. Het voorprogramma werd verzorgd door kompaan en geestverwant, de inmiddels betreurde Charles Bradley, ook al zo’n herontdekte soulveteraan. Diens begeleiders, The Menahan Street Band, waarvan de leden hun sporen hadden verdiend bij Sharon Jones en Amy Winehouse, stonden na de pauze ook Fields bij, zij het dan onder de naam The Expressions.

“Elke zichzelf respecterende artiest heeft een morele plicht ten opzichte van zijn publiek: iedere avond weer het beste van jezelf geven”, stelde Fields plechtig En dat deed hij al sinds eind jaren zestig, al kwam hij pas met My World zowel artistiek als commercieel echt tot volle wasdom. Na de magere jaren tachtig, zijn comeback via Desco, het latere Daptone, vond hij emplooi bij Truth & Soul, het label van producers Jeff Silverman en Leon Michaels. Met dit gouden koppel aan het roer weet hij handig te laveren tussen de rauwheid van zijn vroegere werk en de zoetgevooisdere Philly Soul van The Stylistics en The Delfonics in hun hoogtijdagen. My World was gebouwd op de rijke soulhistorie, maar het geluid was tegelijkertijd wel voorzien van een lichtelijk contemporaine inslag. “Ik voelde meteen dat ik bij die gozers in goede handen was, dus ik heb ze volledige creatieve vrijheid gegeven.”

Vragen over zijn exacte leeftijd weet Fields steevast handig te ontwijken, maar vast staat in ieder geval dat hij in zijn 1969 op plaat debuteerde met de broeierige slijper Bewildered. Binnen de kortste keren raakt hij echter geïnfecteerd door het funkvirus. Zo zit hij als zanger een tijdje bij pioniers Kool & The Gang, al ontleent hij zijn faam toch aan de kantjes die begin jaren zeventig onder zijn eigen naam verschijnen.

Singles als The Bull Is Coming, Funky Screw en het mega populaire Let’s Talk It Over zijn evenals het gelijknamige album uit 1979 inmiddels stuk voor stuk geheide collector’s items. De stijl van Fields is onmiskenbaar geënt op het werk van James Brown van wie hij ook live diverse nummers brengt. Het levert hem de bijnaam Little J.B. op, waar hij zelf gemengde gevoelens over koestert. “Natuurlijk, je kunt met slechtere artiesten vergeleken worden. Brown is een van de echte giganten, maar ik heb me door zoveel verschillende mensen laten beïnvloeden. Zaak is dat je uiteindelijk toch je eigen signatuur ontwikkelt. Als er al iemand mijn rolmodel zou moeten zijn dan is het uiteindelijk toch Otis Redding. Hij is de allergrootste.”

Op donderdag 25 april 2019 staan Lee Fields & The Expressions in onze Pandora! Er zijn nog tickets te koop via hier.  

Dit artikel is afkomstig van Popmagazine Heaven.  Meer Popmagazine Heaven? Kijk dan snel op de website: www.popmagazineheaven.nl