I Am Oak: ''Innerlijke noodzaak''

Zo’n tien jaar geleden begon Thijs Kuijken (34) met I Am Oak. Een soloproject en toch ook een band. “Ik schrijf alle muziek en bepaal het geluid. Maar ik vind het ook wel leuk samen te spelen met de drie anderen.”

Tekst door Louis Nouws (Popmagazine Heaven)

 

Eenmansband en groep. Rond Thijs Kuijken en I Am Oak hangen wel meer ongrijpbare tegenstellingen. Zo woont hij al jaren in de stad Utrecht maar dicteert de natuur nadrukkelijk de toon en het temperament van zijn muziek. Omtrent de toch wat raadselachtige bandnaam: I Am Oak is ontleend aan zijn onder Eindhoven gelegen geboortedorp Bergeijk. “Ik wilde me eerst Mount Oak noemen, maar dat vond ik te veel lijken op Mount Eerie, de artiestennaam van Phil Elverum, van wie ik groot fan was. Alleen Oak vond ik dan weer te mager.”

I Am Oak-gitarist Robby Wouters kent hij van de middelbare school. Ze deelden een liefde voor gitaarmuziek. “Robby en ik konden in de weekenden dagenlang jammen.” Maar I Am Oak kwam pas echt tot leven toen Kuijken van Bergeijk verhuisde naar Utrecht. “Daarvoor was het toch vooral knutselen op mijn slaapkamer. In Utrecht ben ik voor het eerst live gaan spelen toen ik eenmaal voldoende zelfvertrouwen had gekregen om voor publiek te zingen. Daarnaast trof ik er muzikanten met wie het klikt.” Naast Robby Wouters bestaat de groep uit Tammo Kersbergen op drums en Nick Jongen op bas.

Dat bij buitenstaanders de gedachte leeft dat I Am Oak een soloproject is, kan Kuijken zich wel voorstellen. “Ik schrijf alle nummers en maak vrij gedetailleerde demo’s. Bij de uiteindelijke opnamen doe ik het meeste zelf. Ik heb die ideeën nu eenmaal in mijn hoofd en vind het moeilijk ze uit handen te geven. Alleen drummen kan ik echt niet, dus dat laat ik helemaal aan Tammo. Live heeft de band echt wel een eigen dynamiek en we spelen graag en goed samen. Het is sowieso een fijne groep mensen om mee op te trekken.” Ook in die andere schijnbare tegenstelling, die tussen stad en natuur, kan Thijs Kuijken zich wel vinden. “Ik woon mijn hele volwassen leven in de stad en ik zou ook niet zo snel meer naar een dorp verhuizen. Alles wat ik nodig heb ligt op fietsafstand, dat vind ik prettig. Maar in mijn muziek maakt natuur de dienst uit, daaruit spreekt een groot verlangen naar rust. Het is niet zo dat ik dagelijks de stad uit moet, maar natuur inspireert me.”

Dat laten ook de hoezen van al zijn albums zien. De hoesfoto van Our Blood is gemaakt in een natuurgebied bij Bergeijk. “Daar was ik geregeld na het overlijden van mijn vader.” Veel nummers op Osmosis, de nieuwe, met op de hoes een wonderlijk gevormde rotspartij, komen voort uit reisherinneringen. “Hidden Cove bijvoorbeeld is gebaseerd op een urenlange wandeltocht door een ruig gebied naar een afgelegen baai in Italië. Met muziek kan ik die beelden weer oproepen, het is voor mij iets cinematografisch. Eerst zijn er de beelden, dan de muziek, en via de klanken kom ik bij de woorden. Daarbij ga ik heel associatief te werk.”

De muziek van I Am Oak was vooral gebaseerd op gitaar. Op Osmosis, zijn zesde album op het kleine maar fijne Utrechtse label Snowstar, waarop ook Kensington ooit debuteerde, koos Thijs Kuijken voor piano als startpunt. “Ik stel mezelf ten doel ieder album iets nieuws doen. Ik merkte dat ik met gitaar vaak toch weer in dezelfde patronen verzeilde. Pianospelen is wat ingewikkelder, zeker als je daarin niet bent geschoold. Dat dwingt je los te breken uit je routine. Overigens bleek achteraf, bij de drie tot vier nummers die ik uiteindelijk toch heb uitgewerkt op gitaar, dat het allemaal ook weer niet heel ver verwijderd lag van de akkoorden die ik gewend was te gebruiken.”

Toch voelde de elektrische piano die hij in huis haalde als een frisse wind. “Ik wil me artistiek blijven ontwikkelen. Ik hoef er dan niet per se iedere dag op te spelen, maar ik wil er wel zo goed op worden dat ik dat kan inzetten als songwriterstool. Ook op piano ga ik intuïtief te werk, zoeken naar de tonen en akkoorden die ik bij elkaar vind passen. Nu ben ik wel zo vertrouwd met het instrument dat ik ermee durf op te treden. Dat vertrouwen groeit met iedere show en we zijn er inmiddels zo’n twintig verder.”

Album of liedje, nog zo’n tegenstelling waarmee natuurlijk niet alleen I Am Oak te maken heeft. Streaming en YouTube vragen als het ware om een regelmatige stroom losse tracks. “Wij hebben het in de aanloop van de release van Osmosis ook gedaan, en vanuit marketingoogpunt snap ik dat wel, het zijn teasers. Maar ik ben iemand die een verhaal wil vertellen, met een begin en een eind en een overkoepelende sound. Ik hecht dus veel waarde aan een album als één mooi geheel, met artwork en al. Ik zou het doodzonde vinden als de output alleen nog zou bestaan uit losse tracks. Bovendien houdt een nieuw liedje maar een beperkt aantal dagen de aandacht vast, het momentum van een album is veel groter. Maar afgezien daarvan wil ik albums blijven maken omdat die vorm het best past bij mijn muziek. Het is fijn luisteraars te hebben, maar uiteindelijk maak ik muziek uit innerlijke noodzaak.”

Op zondagmiddag 5 januari 2020 staat I Am Oak met o.a. Judy Blank en Jack Poels op de '20 jaar Heaven' jubileum middag in onze Cloud Nine. Tickets & meer info via hier