Emily Barker: ''beschrijft magische patronen''

Zoals vogelzwermen magische patronen kunnen beschrijven in de lucht, zo doet de Australische singer-songwriter Emily Barker dat met woorden op haar laatste album A Dark Murmuration of Words (2020). Ze combineert daarop de belangrijkste thema’s van het voorbije coronajaar zoals teruggeworpen zijn op je familie, ‘lokaal versus globaal’ en racisme op grote schaal. Dat gebeurt met knap gevonden metaforen en op melodieën die zich meteen in je hoofd nestelen. Probeer ‘earwurm’ Where Have the Sparrows Gone? maar eens uit je hoofd te krijgen. Zal ze het spelen tijdens de ‘Storytellers presents’ livestream op de Shelter From The Storm-Facebookpagina op 15 april? Check in voor het antwoord op deze vraag.

Tekst door Robbert Tilli

Eerbetoon aan ongeboren kind
Zoals een echte folkie betaamt gaat de in het Engelse Stroud woonachtige Barker geen maatschappelijk thema uit de weg op haar vierde album (als je een telling volgt die haar bandalbums met The Red Clay Halo uitsluiten). Maar trap bij het struinen door de tien titels niet in je eigen idee van groene thema’s. Dat denk je algauw bij het zien van The Woman Who Planted Trees en Strange Weather. Oké, haar verbondenheid met de natuur valt niet te onderschatten, maar die liedjes gaan daar niet direct over. In laatstgenoemde track zingt ze haar ongeboren kind toe, die ze uiteraard wel een fijne wereld toewenst.

Hello to an angel
We are yet to know
Your father and your mother
Hope that you will show

But these times are troubled
I'll be honest with you now
Our old earth she has a fever
Burning on her brow

Je cookie instellingen blokkeren YouTube.
Pas je instellingen aan om gebruik te maken van YouTube.

Steun lokaal talent
Die wens dat haar kind in een wereld vol liefde met een prachtige natuur terechtkomt is een thematiek die past bij een plaat die een half jaar geleden uitkwam tussen twee lockdowns in. Familie en natuur waren zo’n beetje de enige twee zaken die ons resteerden. Juist vanwege die isolatie zijn haar ogen geopend voor lokaal talent dat ze heeft ingeschakeld bij de opnamen van dit album. Zodra het weer mogelijk was vonden de opnamen met producer Greg Freeman plaats in het redelijk nabije Wales.

Maar dat localism dat ze zo propageert komt pas echt naar buiten bij de intrigerende video voor het meest meezingbare liedje van het album, Where Have the Sparrows Gone? Regisseur Tom Jacob is behalve een local een alleskunner als muzikant, scenarioschrijver en filmer. Het apocalyptische verhaal van een moeder en dochter die een brandend Londen ontvluchten is schitterend uitgewerkt. Je voelt de spanning van de Australische bosbranden erin zitten. Voor de scene aan zee waar de as van de echtgenoot wordt uitgestrooid, moesten ze wachten totdat het weer was toegestaan daarheen te reizen.

Ashes in my pocket
I’ll scatter them when we stop
He loved to be by water
Down where the waves bow and buck

Op internet zijn er al folkies die hebben gewezen op de overeenkomst tussen dit prachtlied en Where Have All the Flowers Gone? (1955) van Pete Seeger, een van de aartsvaders van het genre. Misschien wat vergezocht, maar het past in de folktraditie van het zingen over relevante maatschappelijke thema’s.

Je cookie instellingen blokkeren YouTube.
Pas je instellingen aan om gebruik te maken van YouTube.

De machine van het racisme
De tekstuele uitschieter van het album is echter de huidige single Machine waar wederom een fantastische clip bij is gemaakt, ditmaal door filmmaakster Tori Styles. In dit lied handelt het om het diepgewortelde racisme wereldwijd, dat in 2020 nogmaals wreed werd onderstreept met de gewelddadige dood van George Floyd door buitensporig politieoptreden. Als geboren Australische is Barker zich er maar wat bewust van dat zij en haar landgenoten evengoed op ‘gestolen grond’ leven.

In het basisonderwijs heeft ze daar nooit iets over gehoord. Pas op de universiteit komt ze daar achter. Het bestaan van de Aboriginals wordt simpelweg verzwegen, vaak ook onbewust. Vandaar ook de tekstregel: ‘This machine runs on its own.’ Die metafoor van een machine trekt ze meteen door naar het grote klimaatprobleem waar we wereldwijd mee te kampen hebben. Die machine in dit lied, dat zich kenmerkt door gospelachtige samenzang en chain gang-achtige-trekjes, komt trouwens over alsof die wordt aangestuurd door Tom Waits op zijn latere wat industriëler klinkende albums. Heel enerverend.

Je cookie instellingen blokkeren YouTube.
Pas je instellingen aan om gebruik te maken van YouTube.

Leren van onze fouten
Daar staat dan weer een liedje tegenover als When Stars Cannot Be Found dat de troost van de sterrenhemel aanhaalt als je ver van huis bent. Sla ook de pianoballad Sonogram de slottrack niet over. het is een overpeinzing of we ooit van onze fouten zullen leren. Het is anders wel de hoogste tijd.

Je cookie instellingen blokkeren YouTube.
Pas je instellingen aan om gebruik te maken van YouTube.

Nederigheid
Je wordt er nederig van. A Dark Murmuration of Words is tegelijkertijd een plaat vol liefde en een stil protestalbum van een groot folkzangeres die een veel groter publiek verdient.

Op donderdag 15 april 2021 is er om 20:30 uur een gratis livestream van Emily Barker op de Shelter From The Storm-Facebookpagina, aangeboden door Thirty Tigers en Storytellers Presents. Benieuwd naar Emily Barker's nieuwe album? Beluister hem via deze link.