Dayna Kurtz: ''Ik zoek songs die afgunst oproepen''

Schrijfmateriaal genoeg, en vooral van de zwarte soort. De goden hadden een beetje de pik op Dayna Kurtz, de laatste paar jaar. Haar vader overleed, haar huwelijk met Jeff strandde, ze moest verhuizen. Rise And Fall laat ons haar getob en getwijfel meebeleven in tien fraaie persoonlijke songs. “Ik heb over onze scheiding al liedjes geschreven lang voor het zo ver was. Jeff kende ze al.”

Tekst door Paul Stramrood ( Popmagazine Heaven)

 

Het is lastig Dayna Kurtz over zichzelf te laten praten. Ze wil wel, maar steeds komt ze uit bij een ander, de ene keer bij Leonard Cohen, de andere bij Bonnie Raitt. “Rosie Flores en zij zijn zo goed. Als het moet, spelen ze op hun best. Zo wil ik het ook.” Het is een uur voor ze in Haarlem bij het Patronaat op moet. Ze schenkt meteen met gulle hand Ierse whiskey. “We moeten allebei werken, dus laten we allebei wat drinken.”

Rise And Fall is je eerste plaat met nieuwe songs in vier jaar. Is het afgelopen met die prachtige Secret Canons?

“Nee, Secret Canon 3 komt in ieder geval. Ik blijf zoeken naar onbekende oude songs. Het is een soort dienstbaarheid. Ik heb liever invloed dan dat ik in het middelpunt van de belangstelling sta. Vandaar dat ik een artist’s artist heet te zijn, in dienst van de muziek. Ik ben geobsedeerd door de jaren dertig. Na mijn scheiding ben ik in New Orleans gaan wonen. Daar in het zuiden heb je nog heel veel obscure platenzaakjes met oud spul, daar vind je singletjes van grootheden als Guitar Slim. Veel van mijn vrienden zijn verzamelaars, ieder met een specialisme, zoals Nina Simone het mijne is. Ik luister naar radioshows met geobsedeerde deejays. Al die mensen brengen me op het spoor van die zeldzame songs. Ik zoek ze uit op teksten, songs die ik had willen schrijven, songs die afgunst oproepen, om te beginnen bij mij.”

Je negen eigen songs op Rise And Fall klinken ouderwets en bekend. Is dat de invloed van die obsessie en die zoektochten?

“Dat moet wel. Ze zeggen dat ik steeds meer soul klink, net als op Secret Canon. Mijn gitarist Robert Mache verzucht geregeld dat origineel zijn zo moeilijk is. Ik hoor dat mijn eigen songs klinken als covers. Dat beschouw ik als een compliment. Robert zegt dat dat komt doordat ik zo fantastisch ben. Hij is een schat. Ik zeg dat het komt doordat ik erg beïnvloedbaar ben en sinds mijn zestiende ben ik beïnvloed door liedjes die ik mooi vind. Ik heb gehuild bij de liedjes van Joni Mitchell. Ik ben opgegroeid met soul, met Etta James en Aretha Franklin. Het zijn zware tijden geweest en dan komt de soul boven. De blues heb ik al gehad, ik ben begonnen in jazz, toen naar blues en country, toen naar rock. Rock is plezier en energie. Dat plezier was weg, de afgelopen jaren. Het komt terug.”

 

Je moet het financieel niet hebben van je populariteit in Amerika. Hoe lastig is het je platen te financieren?

“Platen maken is zo duur. Ik werk met crowd funding. Als een paar honderd fans me helpen, ben ik al een eind op weg. In ruil daarvoor krijgen ze een digitaal exemplaar, en de cd eerder dan de rest van de wereld. Of de plaat, want ik hoop dat we Rise And Fall ook op vinyl kunnen uitbrengen. Vinyl past goed bij analoog opnemen, dat doen we al sinds Postcards From Downtow. Ik heb mijn eigen maatschappijtje Kismet, dus ik hoef niet te onderhandelen. En wat geld betreft, zolang ik maar geen ander werk hoef te doen, ben ik tevreden.”

Je bent geen veelschrijver, al heb je materiaal genoeg. Hoe ga je te werk?

“Het gaat me niet gemakkelijk af. Ik ben nogal rusteloos van aard en dat komt niet goed uit. Toen ik net was begonnen, heb ik jaren uit de koffer geleefd. Ik was geobsedeerd door On The Road van Jack Kerouac. Dat was pas leven. Onvolwassen, en volwassenheid is een voorwaarde om een goede singer-songwriter te zijn. Ik ben iets volwassener op mijn vijftigste. Ik kan niet gaan zitten en een nummer schrijven. Een coupletje, een stukje, en dat dan soms een paar weken laten liggen. Sommige van deze songs zijn jaren geleden geboren.”

Aan welke singer-songwriters spiegel je je?

“Ze moeten eerlijk zijn, integer, zoals Gillian Welch. Everything Is Free gaat over ons. Gillian Welch en integriteit zijn goede vrienden. Fiona Apple, zo jong al beroemd, ik was zo benieuwd hoe ze zou schrijven als ze dertig was. Nou, briljant dus. Tom Waits kan nog steeds schrijven als de dronkelap in Los Angeles die hij is. Make You Feel My Love, ontroerend mooi, Bob Dylan schrijft als een literator. En Leonard Cohen, ik hield vanaf het begin van zijn liedjes, ook als de productie niet te pruimen was. Ik heb hem niet lang geleden gezien. Tachtig zowat, but man, is he sexy, hij mag altijd langskomen.”

Met wie wil je nog eens een song schrijven?

“Dan Penn, voor Etta en Aretha.”

Een klop op de deur. Dayna Kurtz moet op. Een stevige omhelzing. Het glas whiskey gaat mee.

Op woensdag 11 maart 2020 staat Dayna Kurtz in onze Hertz! Tickets & meer info vind je hier

Dit artikel is afkomstig van Popmagazine Heaven.  Meer Popmagazine Heaven? Kijk dan snel op de website: www.popmagazineheaven.nl