David Eugene Edwards: ‘Nooit een muzikaal thuis’

Hij was de charismatische voorman van Sixteen Horsepower, vervolgde zijn pad met Wovenhand en is tegenwoordig solo actief. Het heilige vuur brandt nog steeds volop bij David Eugene Edwards, voor wie religie een héél belangrijke inspiratiebron is.

Tekst door Kees van Wee (popmagazine Heaven)

Rond de eeuwwisseling was Sixteen Horsepower niet alleen populair bij de wat oudere americanaliefhebbers maar ook bij een veel jonger rock- en poppubliek. De band rond de charismatische, door God en de duivel achterna gezeten David Eugene Edwards had een unieke sound: een opwindende mix van country, Amerikaanse folk en rock, later bekend als Southern Gothic (Gothic Americana) en nagevolgd door bands als Murder By Death en Reverend Glasseye. Daarbij vormden in ons land de enthousiaste verhalen in OOR ongetwijfeld een belangrijkste katalysator. Banjo, accordeon en slide waren ineens heel sexy en bleken een sterk adrenalineverhogend effect te kunnen hebben.

Verschil van inzichten
Na een handvol albums ging 16HP in 2005 uit elkaar, volgens hun site vanwege verschillen in politieke en spirituele inzichten. Later zou Jean-Yves Tola (check het fenomenale album Short Stories van Lilium!) erop hinten dat het vooral kwam doordat Edwards de teksten steeds sterker een religieus karakter wilde geven. Daarna was er Wovenhand, vooral een soloproject van Edwards. Een stuk of tien albums zijn er verschenen; wat minder energiek dan 16HP, en wat ‘kaler’, maar niet minder gepassioneerd.

Dominee
Edwards grootvader was dominee, diens preken maakten grote indruk op de kleine David, en dat hoor je nog steeds terug. Soms is het alsof hij zijn woorden voor het eerst zingt en ze doorkrijgt vanuit een onbekende bron, merkte een reporter van issuemagazine.com ooit op, en hij kan zich daarin wel vinden. ‘De songs die ik schrijf…. Het is alsof ik zelf in het publiek zit en ernaar luister, ze pakken me beet en gebruiken me, ik ben overgeleverd aan de genade van de songs zelf.’

Nooit een muzikaal thuis
David Eugene Edwards voelt zich onderdeel van geen enkel genre, vertelde hij ooit aan het Canadees-Amerikaanse tijdschrift Vice. ‘Wovenhand of Sixteen Horsepower, we pasten niet binnen de alternatieve country, ook al maakten we die muziek wel: het zijn folkinstrumenten, maar mensen die naar folk luisteren zijn niet geïnteresseerd in wat ik doe. We hadden nooit een muzikaal thuis.’ Dat geldt nog steeds. Luister bijvoorbeeld naar het album Risha, dat Edwards uitbracht in 2018, samen met Alexander Hacke (Einstürzende Neubauten). Moeilijk te definiëren muziek, met echo’s van het oude werk maar toch echt anders, bezwerend, ingetogen maar soms ook stevig rockend.

Van AC/DC en Joy Division naar banjo
De liefde voor folk kwam overigens pas op een latere leeftijd, vertelde hij vorig jaar in een interview met Truetunes.com. ‘Ik ging van AC/DC naar Joy Division naar het bespelen van de banjo.’ En daar zat nog een belangrijke periode voor. ‘Bij ons thuis mochten we niet luisteren naar de radio of wereldse muziek. We hadden Live at Folsom Prison van Johnny Cash, en de rest was kerkmuziek.’

Apocalyptisch karakter
Edwards religieuze bewustzijn speelt een belangrijke rol in zijn muziek, en verklaart het apocalyptische karakter van sommige songs. In een gesprek met True Tunes zegt hij: ‘De Heer kan morgen terugkomen. Maar niemand leeft daar natuurlijk naar. En dat moet ook, anders zouden er bijvoorbeeld geen kerken meer worden gebouwd.’

Ja, Edwards is een prediker, en schroomt niet om een waarschuwende vinger omhoog te steken. Neem de tekst van To Make a Ring, van het Wovenhand-album Consider The Birds:

Listen
Judgement is not avoided by your unbelief
Your lack of fear
Nor by your prayers to any little idol here
He owns all those cattle
He owns all these hills
Forever round the throne

Crow eye come see
Crow eye come see
The lord will not be mocked
Not by you or me

Sinnerman
Ook bij het selecteren van songs die hij covert laat hij zich vaak door religieuze uitgangspunten leiden. Misschien wel het duidelijkst komt dit naar voren in de traditional Sinnerman (te vinden op Folklore, het laatste studioalbum van Sixteen Horsepower uit 2002, en o.a. ook gecoverd door Nina Simone):

O sinnerman where will you run to
Sinnerman where will you run to
Sinnerman where will you run to
All on that day

Run to the mountain
The mountain wont hide you
Run to the sea
The sea will not have you
And run to your grave
Your grave will not hold you
All on that day

See sinnerman
Mountains are falling
Sinnerman
The sea it rages
Sinnerman
The grave will not hold you
All on that day
Run to the lord
Lord please hide me
Run to the lord

Yours truly
Wie onbekend is met het werk van Sixteen Horsepower kan misschien wel het best beginnen met de dubbelaar Yours Truly, in 2011 uitgebracht op het Duitse label Glitterhouse. Die dubbelaar is ook voor fans essentieel. Naast een reguliere verzamel-cd, is er namelijk ook een cd met b-kantjes, radio-opnames, demo’s en een remix. Geen lauwe kliekjes maar topmateriaal; luister alleen maar naar de bloedstollende cover van Bad Moon Rising (Creedence Clearwater Revival). Of naar de twee songs waarop Bertrand Cantat (zanger bij Noir Desir, totdat hij achter de tralies belandde wegens moord op zijn vriendin Marie Trintignant) meezingt, waaronder de Gun Club-cover Fire Spirit. Verder o.a. indrukwekkende demo’s van Cinder Alley en Poor Mouth en een sterke versie van Rainer Ptaceks De-railed.

Solo-optredens
Tegenwoordig treedt David Edwards solo op, vaak met een hoed op zijn hoofd en een gitaar of banjo in zijn handen. Binnenkort komt hij naar ons land. Kleine waarschuwing: verwacht geen gezellig avondje uit, maar een intense belevenis.

Op maandag 24 april is David Eugene Edwards onze gast in Utrecht. Het concert is volledig uitverkocht.