Courtney Marie Andrews: ''De kracht van eenvoud''

Ze wordt vergeleken met Emmylou Harris en Joni Mitchell. Ryan Adams noemde haar een ‘phenomenal songwriter’. Courtney Marie Andrews (26) bracht al vijf albums uit, voordat ze onlangs met Honest Life op de radar verscheen. “Ik moest nog zoveel leren.”

Tekst door Sandy Abrahams (Popmagazine Heaven)

 

Het gaat goed met Courtney Marie Andrews. Haar jongste album Honest Life kreeg lovende kritieken en haar Europese tournee begin dit jaar was een succes. Met zevenentwintig shows in dertig dagen was het wel flink aanpoten. “Gelukkig zijn de afstanden hier niet zo groot. Als we dit in de Verenigde Staten zouden doen, waren we nu vast al dood.”

Ze is dit leven gewend. Op haar zestiende verliet ze het ouderlijk huis in Arizona. Met niet meer dan een rugzak en een akoestische gitaar trok ze de wereld in om overal en nergens op te treden. “Ik wist gewoon dat dit was wat ik wilde doen. Als kind hield ik al van avonturen en van het schrijven en zingen van kleine verhalen. Dit leven leek voorbestemd. Het was één groot avontuur. Ik sliep onder bruggen of in een tent en het maakte niet uit of er maar twee mensen waren bij een optreden. Ik was gewoon gelukkig dat ik muziek kon maken.”

Haar ouders scheidden toen ze nog jong was en dat maakte haar snel volwassen. “Mijn moeder is geweldig, maar ze had twee banen en ik was enig kind. Vanaf mijn tiende zorgde ik dus zo’n beetje voor mezelf en daardoor ontwikkelde ik mijn gedachten en ideeën sneller dan mijn leeftijdsgenoten. Dat heeft me gevormd.”

Zeventien jaar was ze toen haar eerste album Urban Myths uitkwam. “Ik moest nog zoveel leren. Destijds vond ik mijn liedjes best goed, maar het ambacht had ik totaal niet in de vingers. Er zat te veel emotie in en te weinig inhoud. Jonge muzikanten maken hun nummers meestal te ingewikkeld, met allerlei wendingen en zonder herhalingen. Zo deed ik het ook. Inmiddels weet ik dat een liedje vaak beter wordt door eenvoud.”

Groei

De jaren die volgden stonden in het teken van touren en muziek maken. Courtney Marie Andrews deed de achtergrondzang in Jimmy Eat World, speelde gitaar bij Damien Jurado en verbleef vier maanden in België om met singer-songwriter Milow op tournee te gaan. Daar in het vlakke land schreef ze, overvallen door liefdesverdriet en heimwee, de eerste nummers voor haar zesde plaat Honest Life. Een coming of age album zoals ze het zelf noemt.

Liedjes als Not the End, Table for One en Honest Life verhalen over de pijn van een verloren liefde, eenzaamheid en het pogen om een oprecht en warmhartig mens te zijn. Andrews zingt met een ontroerende openheid. Toch voelt ze zich niet kwetsbaar. Zodra een nummer af is, sluit ze het boek en liggen de pijnlijke ervaringen achter haar. In een eerder interview zei ze daarover: “It is the world’s to be felt now.”

Je cookie instellingen blokkeren YouTube.
Pas je instellingen aan om gebruik te maken van YouTube.

Dat er nu meer aandacht voor haar muziek is, wijdt ze aan het simpele feit dat ze hulp vroeg. “Vroeger vertrouwde ik niemand en deed ik alles zelf. Dat had vooral te maken met mijn jeugd. Mijn moeder was alleenstaand en vroeg nooit of iemand haar wilde helpen. Ik deed haar na, maar besefte uiteindelijk dat ik mezelf daarmee teveel druk oplegde. Ik ben nu eenmaal geen pr-manager.”

Mening

Courtney Marie Andrews is al bezig met het schrijven van nieuw repertoire. Of er een rode draad in zit kan ze nog niet zeggen, maar ze merkt wel dat een thema als empowerment of women haar na aan het hart ligt. “Ik geloofde altijd al in gelijke rechten voor vrouwen, maar echt begrijpen wat feminisme inhield, deed ik niet. Dat kwam pas toen ik zag welk stempel vrouwelijke muzikanten vaak opgedrukt kregen. Werden we weer met elkaar op een festival gezet onder de naam Chicks With Pics of Women Of Music. Alsof het iets ongelofelijks is dat we allemaal kunnen spelen.” Aanstekelijk lachend: “Can you believe we all have tits and are playing?

Er veranderen wel dingen. Zo werken er steeds meer vrouwen voor en achter de schermen in de muziekindustrie, al maakt Andrews soms nog absurde dingen mee. “Laatst kwam er na een optreden een man naar me toe die zei: ‘Je zag er echt heel sexy uit, zo sexy dat het me niet eens opviel dat je muziek maakte.’ Of de jongen die versteld stond dat ze echt wat kon: ‘Ik had niet verwacht dat je zo goed zou zijn, je bent toch een meisje.’ Ik was gechoqueerd en het overtuigde me eens te meer van het grote belang van feminisme en empowerment.”

Het presidentschap van Trump maakt haar onrustig. “Het is verschrikkelijk. Met vrienden praat ik bijna over niets anders meer. Ik ken een heleboel mensen die op hem hebben gestemd, ook familieleden. Uit onwetendheid, vermoed ik. Ze voelen zich comfortabeler bij niet begrijpen en niet weten.” Ze twijfelt of ze politiek getinte nummers op de plaat wil zetten. “Ik heb wel politieke liedjes geschreven, maar ik vraag me af of het wel noodzakelijk is om mijn stem te laten horen. Het moet wel echt iets betekenen. Iedereen heeft een mening. Wil ik er daar nog eentje aan toevoegen? Ik weet het nog niet.”

Dit artikel is afkomstig van Popmagazine Heaven.  Meer Popmagazine Heaven? Kijk dan snel op de website: www.popmagazineheaven.nl

Je cookie instellingen blokkeren YouTube.
Pas je instellingen aan om gebruik te maken van YouTube.