Lucero: 'blijft zoch doorontwikkelen'

Lucero, de band rond singer-songwriter Ben Nichols maakt op zijn ‘ouwe dag’ een interessante artistieke fase door. Op hun tiende studioalbum When You Found Me trekken de veteranen de donkerdere lijn die ze inzetten met voorganger Among the Ghosts (2018) verder door. In de teksten zien we dat Nichols als echtgenoot en vader ‘geaard’ is geraakt in vergelijking met zijn onstuimige rockersverleden. Als verteller van andermans verhalen is hij ook een stap verder gegaan. Als muzikant durft hij het aan nieuwe dingen uit te proberen in hun muziek, bijvoorbeeld de subtiele integratie van synthesizers in hun geluid. Hoe dat live uitpakt gaan we beleven in de online sessie op onze Shelter From The Storm-Facebookpagina op donderdag 1 april om 20:30.

Tekst door Robbert Tilli

Koerswijziging
Wie Lucero nog kent van gloeiendhete albums 1372 Overton Park (2009) en Women & Work (2012) zal even moeten acclimatiseren. Weg zijn de blazers die als een wervelwind door hun muziek raasden. Dat was destijds in feite net zo’n novum als die toevoeging van synths nu. Afkomstig uit Memphis, hofleverancier van rock ‘n’ roll en soul en dus ook van The Memphis Horns, zijn blaasinstrumenten en een woeste honky tonk piano te verwachten onderdelen van het bandgeluid voor elke band uit die stad.

Maar ze zijn geschrapt op When You Find Me. Er is nog wel piano, en ik hoor ergens een korte saxsolo, maar dat is het dan ook wel. Toetsenman Rick Steff heeft synths moeten ‘leren’ spelen naast zijn vaste piano en Hammondorgel. Daar schrok hij aanvankelijk verschrikkelijk van, maar Nichols was bereid alle verantwoordelijkheid op zich te nemen bij een eventuele frontale aanval met de pers of erger nog de trouwe fans. Maar niet gevreesd: het is met beleid en smaak gedaan. Je merkt er eigenlijk weinig van. Dat instrumentatrium is ook niet zomaar uit de lucht komen vallen, maar is het logische gevolg van coronaproof demoën waarbij Nichols thuis zonder de band alle liedjes alvast in Garageband schetste.

Niet doof voor andermans muziek
Je hoort op de achtergrond van die synthtapijtjes uitgerold worden zoals Roy Bittan van de E-Street Band dat zo goed kan. En in de slotballad When You Found Me is het zelfs hoogpolig synthtapijt, maar die verstoort de huisvrede geenszins. Je trekt je schoenen en sokken er zelfs voor uit voor een blootvoetse promenade door je huiskamer. Goed, er zit een soort genrevreemde sequencer in de laatste tellen van het op een na laatste nummer A City On Fire. Ze staan artistiek met deze plaat eigenlijk het dichtst bij American Aquarium en hun laatste album Lamentations (2020): ‘moderne Americana’.

Lucero is ook niet doof voor andere stijlen of ontwikkelingen in de muziekgeschiedenis. De invloed van een band als The War on Drugs wordt ook steeds groter op dit soort oudere bands, zonder dat Lucero nu direct dat gepatenteerde TWOD-drumpatroontje in elk liedje gooit. Het zit wel degelijk in Good as Gone, een van de leukste nummers van het 10 tracks tellende album.

Niet blind voor de wereld waarin hij leeft
Nichols is ook niet blind voor de wereld waarin hij leeft. Pas laat bekeerd tot het huwelijk en kinderen, neemt hij dat nu ook mee in zijn teksten. Waar hij voorheen die gast was die het licht in elke saloon in town uitdeed, daar is hij nu een betrouwbare huisvader met een dochtertje (Izzy) van vier en enkele stiefkinderen uit een vorige relatie van zijn vrouw. Wie zijn woorden eens goed onder de loep neemt ziet in haar een redster en temmer van een wilde rocker en in hem een type dat valt voor dergelijke redsters.

Het is evident op minstens twee liedjes, te beginnen op All My Life. Hij geeft toe dat hij met haar aan zijn zijde niet meer zo nodig hoeft te rennen. Je begrijpt dat hij van nature born to run is, een personage dat zo weggelopen uit een song van Springsteen.

All my life
You're all I was looking for
Say you're mine
And I will say that I'm yours
All my life
Don't have to run anymore
It's alright
You're all I was looking for
All my life

Zij vond hem, niet andersom
In het titelnummer, de slottrack - een ballad - pookt hij het vuurtje van zijn liefde nog wat verder op. Tja, hoe vaak kun je het zeggen dat die liefdevolle vrouw je redding is? Het is When You Found Me en dus niet When I Found You. Dat is een essentieel verschil. Zíj is het die het initiatief neemt en híj volgt. En nadat ze hem heeft gevonden vindt ze ook nog eens een manier waarop hij nader tot haar kan komen. Nichols is simpelweg dankbaar, laten we het daar maar op houden.

When you found me in the fire
I was drinking kerosene
Striking matches as the flames were growing higher
No way you could get to me

But you found a way
You found a way for me
To find my way to you
But you found a way
You found a way for me
To find my way to you

De meer verhalende nummers
En dan zijn er nog de meer verhalende nummers, waarbij Back To Ohio eruit springt. Dat Nichols een preoccupatie heeft met wijlen Warren Zevon was al bekend vanwege het nummer Went Looking for Warren Zevon’s Los Angeles van het album All a Man Should Do uit 2015. Nu laat hij zich inspireren door Zevons song Lawyers, Guns, and Money dat op diens Excitable Boy staat, het bij zijn verschijnen in 1978 al legendarische album. Daar moet een Amerikaanse diplomaat in Havanna op klassieke wijze worden ontzet met advocaten, wapens en geld uit de VS.

Bij Nichols draait het om het waargebeurde verhaal van de Amerikaan William Morgan (1928-1961) die aan de zijde van Fidel Castro in de Cubaanse revolutie had gevochten, maar het later tegen deze leider opnam in de contrarevolutie, hetgeen hij met de dood voor een vuurpeloton heeft moeten bekopen. Qua sfeer heeft het nummer dankzij dat heavy gitaarriffje wat weg van Zevons doorbraaknummer Werewolves Of London, dat ook al op Excitable Boy stond. NB: Negeer deze gratis luistertip niet!

On the open ocean
Sailing down to Cuba
Guns are in the galley
Someone's gotta shoot 'em

Away-away, oh
Destiny awaits
Sailing to redemption
But they'll miss you
Back home in Ohio
Back in Ohio

Topproductie
Komen we toch weer terug bij de implementatie van synthesizers. Heeft Nichols muzikale held Warren Zevon dat niet ook gedaan op diens album Sentimental Hygiene (1986), zij het véél nadrukkelijker? De tijd was daar ook meer naar in de eighties, laten we wel wezen. In de rockende track Outrun the Moon maar vooral in ‘wavey’ Pull Me Close, Don’t Let Go is Rick Steff als synthtapijtlegger van de buitencategorie. Vlak ook de rol niet uit van producer Matt Ross-Spang (Jason Isbell, Margo Price, John Prine). Die man heeft een topproductie afgeleverd daar in de beroemde Sam Phillips Recording Service in Memphis waar de geest van Elvis nog rondwaart.

Livestream
Zit er ook nog ‘wat leuks’ bij voor de meer verstokte fans van de countrykant van Lucero? Zeker: Coffin Nails (verhaal van Nichols’ opa) en The Match zullen op hun onvoorwaardelijke waardering kunnen rekenen: lekker wat meer uptempo met mooie direct meezingbare refreinen, heerlijk gezongen ook door Nichols. In zijn stem en ook in de soms wat droney gitaarsound kun je horen dat hij is opgegroeid in de grungetijd, maar dat hij tegelijkertijd alle zangers uit de ‘outlaws-sectie’ van de country tot zich heeft genomen. En wat krijg je onvermijdelijk met zoveel muzikale bagage? When You Found Me. Benieuwd hoe de plaat live klinkt? Check dan aanstaande donderdag 1 april 2021 om 20:30 in op de online sessie aangeboden door Shelter From The Storm en Thirty Tigers via deze link.

Benieuwd naar Lucero's nieuwe album? Beluister hem via deze link.