Lee Fields: ''Een zanger van de buitencategorie''

Lee Fields – hij is van 1951 – brak pas in 2009 door met My World, toen ruim beoordeeld als beste soulalbum van dat jaar. Een zanger van de buitencategorie. En een blijvertje, bewijst hij met zijn nieuwe worp It Rains Love.

Tekst door Marcel Haerkens

 

Aahww man I loooove talkin’ about this album. If it rains all over the world, everybody got soaking wet with love. Wouldn’t that be a beautiful thing?’ Lee Fields schreeuwt bijna, zo ongeremd enthousiast is hij. ‘Sorry hoor, maar ik ben zo trots op deze plaat dat ik me af toe even moet laten gaan’, verontschuldigt hij zich. De opwinding in zijn stem ebt tijdens ons gesprek nooit helemaal weg. Wie hem zo tekeer hoort gaan, kan zich gemakkelijk voorstellen dat zijn vroegere shows sterk geënt waren op die van James Brown en dat Fields zelfs enige tijd Little JB werd genoemd. Hij stond korte tijd aan het hoofd van Kool & The Gang en nam eind jaren zestig, begin jaren zeventig enkele fraaie kantjes op.

Desondanks heeft het lang geduurd voor zijn talent op juiste waarde werd geschat. Net als zijn betreurde collega’s Charles Bradley en Sharon Jones komt hij artistiek en commercieel pas tot volle wasdom via het befaamde label Daptone Records en de Daptone Super Soul Revue. Daaraan houdt hij een deel van zijn huidige begeleidingsband The Expressions over, en hij leert producer Leon Michels kennen.

Fields neemt een paar platen op voor het label Truth & Soul, dat Michels runt met Philippe Lehman en Jeff Silverman. Als Michels in 2016 Big Crown opricht, verhuist Fields mee, hij wordt een van de paradepaardjes van het platenlabel. De producer/multi-instrumentalist heeft een flinke vinger in de pap gehad bij de totstandkoming van It Rains Love, vertelt de soulzanger. ‘Leon en ik zijn twee handen op één buik. Hij bestiert Big Crown Records alleen maar om mooie muziek onder de mensen te brengen. Poëtische muziek. Geld interesseert hem niet. Dat geldt ook voor mij. Ik zing alleen dingen waar ik oprecht achter sta en dat is altijd zo geweest. Ik zit dit jaar vijftig jaar in het vak, ben exact even lang met dezelfde vrouw getrouwd en heb daar nooit spijt van gehad. Ik hoef me nergens voor te schamen. Vanuit dat principe hebben Leon en ik de songs geschreven. Dit is onze kijk op de wereld zonder de waan van de dag te volgen en er maar wat onbezonnen op los te schelden. Het is allemaal niet zo slecht als iedereen denkt. We hebben geen grove taal gebruikt en ook bewust lelijke modewoorden als fake news of hate mail vermeden. We willen de mensen weer bij elkaar brengen. Iedereen gaat naar de sportschool, eet biologisch en drinkt rare fruitdrankjes omdat iedereen gezond willen blijven. Ik bied vitamines voor de geest, verpakt in mooie liedjes.’

‘Al vanaf dat ik een jaar of zeven was ben ik gefascineerd door wat muziek kan doen met een mensenleven. Mijn vader was landarbeider, ik groeide op in North Carolina, en daar was het leven hard en racistisch. Om wat bij te verdienen, organiseerden mijn ouders in het weekend feestjes. Ze draaiden Jimmy Reed en Fats Domino en mensen werden dronken en gingen compleet uit hun dak. Het ging er behoorlijk wild aan toe. Zondags draaiden we thuis The Soul Stirrers toen Sam Cooke nog niet op de seculiere toer was. Daarna gingen we naar de kerk, waar ook werd gezongen. Sommigen hieven hun armen ten hemel en staarden naar boven. Ha, ik heb als jochie lang naar het plafond gestaard maar niks gezien. Het intrigerende was dat de feestmuziek en de kerkzang op elkaar leken. Iedereen raakte in vervoering en toch was het anders. Het heeft lang geduurd voor ik daar een vinger achter wist te krijgen, maar toen was het ook meteen duidelijk: ze putten uit dezelfde bron. Als professioneel artiest heb ik altijd het beste van die twee werelden verenigd. Geen gospel, want hoe gelovig ik ook ben, ik hoef niemand te bekeren. Maar ook geen vuilbekkerij, want dat heeft me altijd tegengestaan. Gewoon pure eerlijkheid. Mijn songs gaan over het hier en nu. Er is al genoeg ellende op de wereld. Dus wil ik de mensheid iets positiefs bieden.’

Op donderdag 25 april 2019 staan Lee Fields & The Expressions in onze Pandora! Er zijn nog tickets te koop via hier.  

Dit interview komt uit Popmagazine Heaven #3 2019. Heaven verschijnt 6x per jaar in een omvang van 64 tot 76 pagina’s en bevat naast interviews, achtergrondartikelen en columns, ook altijd meer dan 100 albumrecensies. Geïntereseerd? Voor slechts 22,50 per jaar heb je een zeer voordelig abonnement: 6x Heaven plus een album en twee eerdere nummers cadeau.