Na de voltooiing van zijn strijkkwintet opus 111 overwoog Brahms te stoppen met componeren, maar het magnifieke klarinetspel van Richard Mühlfeld deed hem besluiten zijn pen toch weer op te nemen, en wel voor een klarinetkwintet. Mühlfeld legde zoveel lyriek in zijn spel dat Brahms hem ‘Mijn Nachtegaal’ noemde. Maar op het allerlaatste concert dat Brahms bijwoonde, vlak voor zijn dood, vroeg hij Mühlfeld om het kwintet van Weber te spelen, niet dat van hemzelf… De Quartettsatz waar het programma mee opent is een van de onvoltooide meesterwerken van Schubert, wiens muziek een belangrijke inspiratiebron voor Brahms was. Het manuscript was jarenlang in het bezit van Brahms, die ook de allereerste uitgave van het stuk verzorgde.

Lees hier de toelichting bij het concert, geschreven door Bart van Oort en Frank van den Brink.