“De menselijke stem is mijn ideaal “, zegt Jan Garbarek, en het is zeer onwaarschijnlijk dat een andere saxofonist zo dichtbij dat ideaal komt als deze muzikant uit Noorwegen. Het is het contrast tussen de liedachtige en poëtische elementen, de eenvoud en de intensiteit van vrije improvisaties met andere muzikanten, dat het geluid van Jan Gabarek definieert. De muzikanten die hem vergezellen dragen elk op hun eigen manier bij: op piano Rainer Brüninghaus, die hem door de jaren heen heeft begeleid, Trilok Gurtu, een extatische goochelaar op verschillende percussie-instrumenten uit India, en Yuri Daniel uit Brazilië op bas. Garbarek is een muzikale wereldreiziger, die overal waar hij kwam geluiden heeft opgepikt en meegenomen in zijn spel. Luisterend naar zijn muziek hoor je wat hem heeft geraakt.

Jan Garbarek – tenorsax
Trilok Gurtu – drums/percussie
Rainer Brüninghaus – piano
Yuri Daniel – bas

Na zijn TivoliVredenburg debuut in 2015 met Joe Lovano en zijn optreden met Combo66 in 2019 komt gitarist John Scofield weer terug naar Utrecht. Scofield’s carrière begon onder toeziend oog van Gary Burton, waarna hij onder meer speelde in de Billy Cobham/George Duke band, later met meer grote namen uit de jazzwereld als Charles Mingus, Herbie Hancock, Pat Metheny en begin jaren ’80 met Miles Davis. Recent maakte hij wat muzikale uitstapjes naar country/folk maar we kennen hem het best van zijn “straight ahead” jazz sound.

Tijdens Transition beklimt Scofield het podium met het Trondheim Jazz Orchestra, een eigenzinnig orkest dat bestaat uit een pool met wisselende muzikanten, per project aangepast in bezetting en instrumentatie. Het Noorse orkest is onder jazzmuzikanten bijzonder in trek: eerder werd hun hulp ingeroepen bij projecten van Pat Metheny, Chick Corea en Joshua Redman. Geen wonder, want als we All About Jazz geloven is het ‘a far-reaching orchestra clearly capable of handling anything and everything that’s put in front of it’.

Op de vraag wat we kunnen verwachten tijdens Transition krijgen we het antwoord: ‘you could expect something that hasn’t been performed before.’

John Scofield – gitaar
Trondheim Jazz Orchestra:
Ole Morten Vågan – contrabas
Eirik Hegdal – bariton-/sopraan-/C-melody-saxofoon, klarinet
Stian Carstensen – accordeon, steel guitar, banjo
Håkon Mjåset Johansen – drums
Eivind Lønning – trompet
Sissel Vera Pettersen – altsaxofoon, vocals
Hild Sofie Tafjord – hoorn
Heida Karine Johannesdottir – tuba
Rob Waring – vibrafoon
Per Texas Johanson – tenorsaxofoon

De Israëlische trompettist Avishai Cohen (niet te verwarren met de gelijknamige bassist) wordt alom gezien als een van de grote hedendaagse trompettisten en is volgens sommigen de reïncarnatie van Miles Davis. ‘Like Davis, he can make the trumpet a vehicle for uttering the most poignant human cries,’ aldus The New York Times.“ Zijn laatste drie albums bracht hij op het prestigieuze ECM Records uit, waarvan een met zijn kwartet, een met kwintet en een duo-album met Yonathan Avishai. Met zijn project Big Vicious gooit Avishai Cohen het stilistisch over een andere boeg. Met vier musici uit de top van de Israëlische progrock-scene (twee gitaristen en twee drummers), verkent Cohen de elektrische hoek.

Bezetting:
Avishai Cohen – trompet, effecten
Uzi Ramirez – gitaar
Yonathan Albalak – gitaar
Ziv Ravitz – drums
Aviv Cohen – drums

Een ogenschijnlijk vreemde eend in de bijt: een samenwerking tussen het Alma Quartet en New Cool Collective. New Cool Collective, het piekfijn geklede achtkoppige jazzdance-monster van Benjamin Herman, staat bekend om hun unieke mix van jazz, dance, latin, salsa, afrobeat en boogaloo. Het Alma Quartet is een award winnend strijkkwartet uit Amsterdam dat in de meest prestigieuze concertzalen stond met o.a. Philip Glass en Jean-Yves Thibaudet. Met een van Beethovens late strijkkwartetten (zijn 12^e uit 1825, opus 127) als uitgangspunt gaan ze de uitdaging aan om de universaliteit en tijdloosheid van Beethoven te interpreteren naar een tot nu toe ongekende setting. Met andere woorden: met z’n twaalven gaan ze op zoek naar de jazz in Beethoven. Wat er op het podium gaat klinken blijft een verrassing, maar één ding staat vast: het wordt ongehoord.

‘A voice that could melt snow,’ aldus Prince. Nadat Prince een video van zangeres en songwriter Kandace Springs ziet waarin ze Stay With Me van Sam Smith covert, nodigt hij haar direct uit om met haar op te treden. In februari 2020 verschijnt haar derde album The Women Who Raised Me, een liefdevol eerbetoon aan haar grootste inspiratiebronnen. Op het album hoor je haar interpretaties van nummers van de grote vrouwelijke zangers die haar op verschillende stadia in haar leven hebben geïnspireerd: van Billie Holiday, Ella Fitzgerald en Carmen McRae, tot 60’s legendes Nina Simone en Dusty Springfield, en tot moderne meesters zoals Sade en Lauryn Hill. Voor haar studioband nodigde ze niet de minsten uit: op het album hoor je een sax solo van David Sanborn, een zinderend bas-zang duet met bassist Christian McBride en ook saxofonist Chris Potter, trompettist Avishai Cohen kwamen langs in de studio.

Kandace Springs – piano/vocals
Taylor Moore – drums
Aneesa Al-Musawwir – bas

Door een compositorische mix te maken van jazz, elektronica, ambient en minimal-music, heeft Portico Quartet gedurende het opnemen van vier albums een eigenzinnige, bijna filmische sound weten te creëren. Tijdens Transition speelt het quartet muziek van hun meest recente album, Memory Streams. Hypnotische muziek gebaseerd op hun stralende verleden, maar tegelijkertijd immer stuwend om hun eigen sound steeds op nieuw gebied te krijgen.

Duncan Bellamy – drums/electronics
Milo Fitzpatrick – bas
Keir Vine – hang/toetsen
Jack Wyllie – saxofoon, toetsen

Kamancheh-speler Kayhan Kalhor, bekend om zijn succesvolle ECM albums en zijn rol in het Silk Road Ensemble van Yo-Yo Ma, vindt de ideale partners in Rembrandt Frerichs Trio. Met hun –op z’n zachtst gezegd- bijzondere instrumentatie (Kamancheh, Fortepiano, Violone, Whisper Kit) versmelten ze contrasterende geluiden en stijlen tot een nieuw geluid dat alle grenzen overstijgt. ‘In luttele minuten neemt dit kwartet je mee naar een nieuw, maar al snel vertrouwd aandoend klankuniversum waar je het liefst urenlang in blijft vertoeven,’ aldus De Volkskrant (****).

Na jarenlang repeteren, schaven en uitvoeren brachten de musici het album It’s Still Autumn uit, een muzikale reis door een denkbeeldig herfstlandschap. Het album is gearrangeerd in twee delen, Dawn en Dusk. Beide delen bestaan uit verschillende composities die door improvisatie met elkaar zijn verweven. Focus ook op de instrumentatie, door middel van instrumenten uit de ‘oude muziek’ (fortepiano, violone, en een grote verzameling percussie-instrumenten) krijgt dit trio een unieke sound die mooi blend met de Iraanse viool van Kalhor. Ook het album nodigt uit voor aandachtig luisteren: laat je meevoeren langs stilte die langzaam ontwikkelt tot een wervelende rivier, om vervolgens weer te kalmeren of te eindigen in een nachtelijk onweer.

Kayhan Kalhor – kamancheh
Rembrandt Frerichs – fortepiano
Tony Overwater – violone
Vinsent Planjer – whisper Kit

Bassist Linda May Han Oh is geboren in Maleisië, opgegroeid in West-Australië, maar haar muziek ademt de jazz van haar huidige woonplaats New York. Niet gek, gezien ze daar in bands speelde met o.a. Joe Lovano, Steve Wilson, Vijay Iyer, Dave Douglas en Kenny Barron.  Ze heeft ook een tijd intensief opgetreden met legendarische gitarist Pat Metheny, waarmee ze in 2017 in onze Grote Zaal speelde. Naast haar rol als sidewoman bewijst ze ook een productief bandleider en componist te zijn. Niet voor niets werd ze door de Jazz Journalists’ Association uitgeroepen tot bassist va het jaar (2018). Over haar album Walk Against Wind schreef Downbeat: ‘The tunes all seem simple and clear, many with folk-like melodies, but are actually complex constructions involving intricate overlays of different densities and activity, sometimes coming into phase, sometimes gently straying apart.’ Tijdens Transition treedt ze op met haar kwartet, en zien we haar op zowel elektrische bas als contrabas.

Linda May Han Oh – bas
Fabian Almazan – piano / keys
Ben Wendel – sax
Eric Doob  – drums 

De Noorse drummer Thomas Strønen is goed voor opnames op meer dan 60 albums, van o.a. Iain Ballamy, Arve Henriksen, Mats Eilertsen, Bobo Stenson. Naast zijn rol als veelgevraagde begeleider op ECM-cd’s, schittert hij met zijn band Time is a Blind Guide met zijn eigen composities.

Time is a Blind Guide is een kwintet dat drie elementen combineert die belangrijk zijn voor Stronen’s schrijfstijl: een strijktrio, een pianotrio en een slagwerkensemble. De band staat bekend om hun sterke groepsgeluid, dat recht doet aan Stronen’s meeslepende composities. En dat gaat niet onopgemerkt. Over hun debuutalbum schreef All About Jazz; ‘Time Is A Blind Guide is, quite simply, a stunning record that stands out in Strønen’s already impressive discography as one of his most expansive, cinematic and flat-out lyrical albums to date. An album so compelling that it truly deserves the term masterpiece.’ Tijdens Transition presenteren ze hun derde album, dat begin 2020 uitkomt op ECM Records.

Thomas Strønen – drums
Ayumi Tanaka – piano
Håkon Aase – viool
Leo Svensson Sander – cello
Ole Morten Vågan – bas

Tenorsaxofonist en bandleider Jasper Blom is een van de meest harmonisch vernieuwende en veelzijdige instrumentalisten in de jazzscene. Hij won tweemaal de European Jazz Award, speelde met sterren als Lee Konitz, Chet Baker, George Duke en Randy Crawford, en toerde met zijn kwartet over de hele wereld. Dit jaar won Jasper Blom de Buma Boy Edgar Prijs, de meest prestigieuze jazzprijs voor geïmproviseerde muziek in Nederland. Als onderdeel van zijn Boy Edgar-prijs tournee komt Jasper Blom naar Transition met drummer Jamie Peet en toetsenist Niels Broos. Deze zijn geen vreemde op Transition; in 2018 hielden ze met hun duoset de Club Nine in hun greep. Het moet gek lopen wil dit gelegenheidstrio niet een nieuwe hit in de jazzscene worden.

Jasper Blom – tenorsaxofoon
Niels Broos – toetsen
Jamie Peet – drums

Pianist Bram De Looze en pianobouwer Chris Maene mag je gerust een ‘match made in heaven’ noemen. Bram’s tweede album Switch The Stream werd integraal ingespeeld op de unieke rechtsnarige piano van de befaamde pianobouwer uit Ruislede. Nu komt er een verderzetting, noem het gerust een herdefiniëring, van deze vruchtbare samenwerking. Bram De Looze schreef gloednieuwe composities voorbestemd voor een nieuwe revolutionaire piano, een ontwerp van Chris Maene met Rafael Viñoly.

Deze wereldberoemde New Yorkse architect is bevriend met de beste pianisten ter wereld en zelf een gepassioneerd pianist. Hij tekende, in samenwerking met Chris Maene, een eigen ontwerp voor een vleugelpiano met rechte snaren en een ergonomisch, licht gewelfd klavier. Het is een uniek instrument geworden: revolutionair in design én met een prachtige transparante klank. Op Transition test Bram De Looze zijn muzikale visie uit op dit bijzondere instrument in een repertoire met hedendaagse compositie en improvisatie.

Twee jaar geleden overleed na een lange carrière de Amerikaanse gitaarvernieuwer John Abercrombie. Sinds de jaren ’70 nam Abercrombie als bandleider tientallen klassiekers op voor ECM, samen met grootheden als Joe Lovano, Kenny Wheeler, Jack Dejohnette, Michael Brecker en ook met slagwerker Adam Nussbaum, die in de jaren ’90 bijna vaste slagwerker was in de verder wisselende bezettingen van Abercrombie. Samen met Nussbaum brengen twee Nederlanders die eveneens een band hadden met Abercrombie een tribute met repertoire uit het brede oeuvre wat John heeft achtergelaten. Bassist Hein van de Geyn heeft naast zijn deelname aan het John Abercrombie Trio tijdens zijn verblijf in Amerika ook John deelgenoot gemaakt van zijn eigen trio Baseline, waarvan drie albums zijn verschenen. Gitarist Ed Verhoeff maakte deel uit van de Europese line-up van Baseline. Voor Verhoeff was Abercrombie een grote inspiratie en richtingaangever tijdens zijn studie aan het conservatorium. Op de plaat ‘The Guitar Album’ (2006) zijn Verhoeff, Van de Geyn en Abercrombie zelfs alle drie te horen.

Hein van de Geyn – bas
Ed Verhoeff – gitaar
Adam Nussbaum – drums

Binker Golding maakte de afgelopen jaren furore met het duo Binker & Moses, het Britse saxofoon/drums duo dat eerder op Transition in 2018 te zien was. Na twee succesvolle platen als duo besloot Binker Golding ook aan de slag te gaan met een eigen kwartet. Samen met pianist Joe Armon-Jones (Ezra Collective), bassist Daniel Casimir en drummer Sam Jones nam hij het debuutalbum Abstractions of Reality Past and Incredible Feathers op. Waar Binker & Moses zich vooral van hun energieke kant laten zien, durft Binker Golding op dit album juist ook af en toe een stapje terug te doen en daarmee de andere musici uit het kwartet de ruimte te geven. “Dit kwartet geeft Golding de ruimte om zijn diverse skills in verschillende sferen en smaken, in harmonie en melodie, optimaal te laten horen.” aldus Written In Music.

Binker Golding – sax
Sam Jones – drums
Sarah Tandy – piano
Dan Casimir – contrabas

Butcher Brown is een ode aan de grote progressieve jazz bands van de jaren 60 en 70. Ondanks dat alle bandleden geboren zijn na de mid jaren 70 – de gouden eeuw van de fusion – hoor je in hun muziek de invloeden van bands als Weather Report, Return To Forever, vroege Earth Wind & Fire, en misschien zelfs een beetje Zappa. De samenhorige sound van Butcher Brown komt voort uit het verwikkelde talent van de vijf leden, stuk voor stuk voegen ze iets unieks toe aan de mix.

Marcus Tenney – trompet
Morgan Burrs – gitaar
Corey Fonville – drums
Andrew Randazzo – bas
Devonne Harris – toeten, synths

Twintig jaar geleden componeerde Dave Douglas repertoire voor een bijzondere bezetting met trompet, accordeon, viool en bas. Douglas is vooral bekend om zijn freejazz en hardbop werk, maar liet zich met Charms of the Night Sky van een andere, meer mellow kant zien. Op Transition blikt de legendarische violist Mark Feldman, die ook op de originele opname te horen is, terug op deze tijdloze plaat. De instrumentatie van het album is hetzelfde gebleven, maar Feldman wordt voor dit concert bijgestaan met enkele topmusici uit de Vlaamse jazz.

Philippe Thuriot – accordeon
Bart Maris – trompet
Kristof Roseeuw – bas
Mark Feldman – viool

Bassist Jasper Høiby was de afgelopen jaren twee keer te zien op Transition met zijn band Phronesis. Tijdens deze editie van Transition komt hij terug om zijn tweede soloalbum Planet B te presenteren. Voor dit nieuwe muzikale avontuur nodigde Høiby de Britse saxofonist Josh Arcoleo (Native Dancer, Jeff Williams) en de Franse slagwerker Marc Michel (Alfio Origlio, Gilad Hekselman) uit. De basis heeft de onmiskenbare Phronesis schrijfstijl, maar wordt aangevuld met het gebruik van soundscapes, loops en etherische improvisaties.

Jasper Høiby – bas
Josh Arcoleo – saxofoon
Marc Michel – drums

De sound van het Britse trio Vula Viel wordt gedreven op de gyil, een houten Afrikaanse xylofoon. Bandleider Bex Burch deed een studie percussie, ontdekte de minimal music van Steve Reich en verbleef drie jaar in Ghana onder de Dagaaba bevolking. Deze combinatie van invloeden komt samen in Vula Viel, wat “Good is Good” betekent in de taal van Dagaaba. Op Transition presenteren ze hun gloednieuwe, eerder dit jaar verschenen album What’s Not Enough About That. Iggy Pop over Vula Viel tijdens zijn radioshow op BBC Radio 1: “Beautiful… dance to it, make love to it, consume it, listen to it, stare at the clouds to it…. That music deserves good reactions!

Bex Burch – gyil
Ruth Goller – bas
Jim Hart – drums

Saxofonist Steve Lehman heeft met zijn trio, kwintet, kwartet én octet bijna alle gangbare jazzbezettingen onder zijn hoede en kan hij om de zoveel tijd van project switchen om optimaal gebruik te maken van zijn creativiteit. In 2012 verscheen voor het eerst een trioalbum, Dialect Fluorescent, waar binnenkort vervolg aan komt. In januari duikt het trio (Damión Reid op drums en Matt Brewer op bas) samen met special guest Craig Taborn de studio in voor nieuw werk.

Steve Lehman – sax
Chris Tordini – bas
Damion Reids – drums

Jazz? Rock? Psychedelica? Iets daar tussenin, of iets helemaal anders? is hoe Ottla zichzelf omschrijft. Ottla is het nieuwe project van Bert Dockx, ook bekend van o.a. Flying Horseman, Dans Dans en Strand. Het project begon met een vaag plan om weer een nieuw jazzproject te beginnen, maar ontspoorde al snel in een project met een fusie aan verschillende genres. Recent verscheen het debuutalbum met zes nieuwe composities en twee van Sun Ra en Thelonious Monk. Jazzism over Ottla: “Ottla verrast, verbaast, groovet, ontroert en bezit humor. Maar bovenal maakt Ottla op een heel originele manier nieuwe muziek.”

Bert Dockx – gitaar
Frans Van Isacker – sax
Thomas Jillings – sax/klarinet
Nicolas Rombouts – bas
Yannick Dupont – drums/synths
Louis Evrard – drums

“Alle aandacht ligt terecht bij het Vlaamse John Ghost. Hun eersteling For A Year They Slept maakte 3 ½ half jaar geleden al grote indruk, maar de enorme muzikale groei die ze met hun tweede plaat Airships Are Organisms laten horen grenst aan het ongelooflijke.” schrijft Written In Music over het nieuwe album van de Vlaamse band John Ghost (**** ½). Het sextet van Jo De Geest haalt invloeden uit jazz, rock en klassiek, waarmee een combinatie van Steve Reich, Nils Frahm en Jaga Jazzist ontstaat.

Jo De Geest – gitaar/composities
Rob Banken – sax/basklarinet/fluit
Wim Segers – vibrafoon/marimba/percussie
Karel Cuelenaere – piano/keys
Lieven Van Pee – bas
Elias Devoldere: drums/percussie

De Britse band Dinosaur viert dit jaar hun tiende verjaardag met de release van hun derde album To The Earth. Deze plaat verschijnt in mei op Edition Records, maar op Transition laten ze alvast een exclusief voorproefje horen. Dankzij bandleader, trompettist en componist Laura Jurd heeft de band inmiddels een sterke reputatie opgebouwd, met onderscheidende maar altijd evoluerende composities. Op het nieuwe album laat de band zich van een meer akoestische kant zien.

Laura Jurd – trompet
Elliot Galvin – piano
Conor Chaplin – bas
Corrie Dick – drums