Mozarts zwanenzang
Mozart had wel honderd klarinetconcerten willen schrijven maar helaas, kort nadat hij het instrument had ontdekt, en er verrukt over was, overleed hij. Zijn enige klarinetconcert is daarmee ook een soort zwanenzang. Mozart was vooral opgetogen over de gelijkenis met de menselijke stem. ‘Ach, hadden wij hier ook maar klarinetten’, verzuchtte Mozart toen hij hij bij een concurrerend orkest kennismaakte met het nieuwe blaasinstrument. Geen instrument dat tegelijkertijd zo zangerig en virtuoos kon klinken. Dat er achter die stem geen onmogelijke diva met sterallures schuilging, zal alleen maar hebben bijgedragen aan Mozarts voorliefde voor de klarinet.

Een opera zonder woorden en filmmuziek zonder film
Katerina Ismailova is een verhaal apart. Het is eigenlijk een bewerking van de opera ‘Lady Macbeth van het districht Mtsensk District’, maar na een frontale aanval op dit werk van Stalin gaf Sjostakovitsj haar heel slim een tweede leven in een andere vorm en onder een andere naam: Katerina Ismailova. De suite werd door Sjostakovitsj’ leerling Venjamin Basner weer bewerkt tot een symfonie, een soort opera zonder woorden, met hoofdrollen voor verschillende solo-instrumenten. Wagenaars Saul en David ten slotte is een soort kort symfonisch verhaal, vol onderhuidse spanningen, plotwendingen en vanzelfsprekend een hoofdrol voor de harp, die kortstondig rust brengt in het getroebleerde hoofd van Saul en misschien ook van de concertbezoeker.

Lees hier de toelichting bij het concert, geschreven door Olga de Kort.

Voorafgaand aan het concert is er om 19.30 uur een inleiding door Sebastiaan van Eck.