Met Deus Passus ging Wolfgang Rihm een geweldige uitdaging aan. Net zoals Bach zette Rihm het lijdensverhaal van Jezus op muziek in een groots opgezet oratorium. Dat kennen we vooral in barokke of romantische klanken. Rihm bewijst dat het ook in een eigentijds idioom kan. Het geeft zijn in donkere, sfeervolle, tot meditatie stemmende klanken opgetrokken passiemuziek een actuele en verrassende meerwaarde. Rihm componeerde Deus Passus ter herdenking van het 250-ste sterfjaar van de Thomascantor uit Leipzig. Voor het werk putte Rihm behalve uit het evangelie van Lucas (volgens Rihm het ‘minst anti-semitische evangelie') uit katholieke liturgische geschriften, het Oude Testament en dertiende-eeuwse klaagdichten van Maria. Ook de bezetting is opvallend: geen koper (afgezien van vier trombones), veel houtblazers, slagwerk, harp, orgel en strijkers.

Lees hier de toelichting bij het concert, inclusief alle liedteksten, geschreven door Michel Khalifa.

Thea Derks schreef een zeer interessant artikel over Deus Passus. Lees het hier.

Voorafgaand aan het concert is er om 19.30 uur een inleiding door Kees Arntzen.