Het laatste concert van Leonard Bernstein
Brittens Four Sea Interludes en Beethovens Zevende Symfonie waren de laatste werken die Leonard Bernstein in 1990 dirigeerde. Dat maakt van dit concert een muzikaal eerbetoon aan de dirigent van het New York Philharmonic Orchestra. De New Yorkse Karina Canellakis maakt met wat fantasie de cirkel rond, want zij was in Dallas twee jaar assistent-dirigent van Jaap van Zweden, die op zijn beurt een verre opvolger is van Leonard Bernstein in New York. Canellakis’ debuut in Dallas past in een rijtje met legendarische invalbeurten: kort voor een concert met o.a. Sjostakovitsj’ Achtste Symfonie verving ze Jaap van Zweden, die wegens een blessure niet kon dirigeren. Nadien dirigeerde ze o.a. het City of Birmingham Symphony Orchestra, Royal Scottish National Orchestra en het Hong Kong Philharmonic, én won in 2016 de Sir Georg Solti Conducting Award, vernoemd naar een van de meest legendarische dirigenten uit de tweede helft van de twintigste eeuw.

Britten en Beethoven: operamuziek en een Dans-symfonie
Benjamin Britten woonde het grootste deel van zijn leven bij de zee. Dan borrelen er vanzelf beelden en geluiden op. Zijn Four Sea Interludes zijn eigenlijk tussenspelen bij de opera Peter Grimes en verbeelden de dageraad, klokgebeier op zondagochtend, de maan boven de zee en storm. Bij Beethovens voeren niet beelden maar dansen de boventoon. Zijn Zevende Symfonie heeft zo’n sterk danskarakter dat er verschillende choreografieën op zijn gemaakt. Richard Wagner noemde de symfonie zelfs ‘Eine Apotheose des Tanzes’. Anderen deed het denken aan een middeleeuws ridderfeest, een bacchanaal of zelfs de verbeelding van een politieke revolutie.

Lees hier de toelichting bij het concert, geschreven door Agnes van der Horst.

Voorafgaand aan het concert is er om 19.30 uur een inleiding door Jan-Willem van Ree.