De Utrechtse pianist Pieter de Graaf werd al in zijn jeugd gegrepen door de muziek van de Amerikaanse jazzgrootheid Herbie Hancock. Hij volgde de conservatoriumopleiding jazz, speelde bij The Kyteman Orchestra en tourde de wereld rond met Wouter Hamel. Moe van alle hectiek wilde De Graaf zich daarna opnieuw uitvinden, en dat doet hij via de neoklassieke muziek. Zijn soloalbums Fermata (2019), Equinox (2021) en de nieuwe ep Home (2022) doen op het eerste gehoor denken aan Nils Frahm of Einaudi, maar dan met een De Graaf-twist van meer tempo en onverwachte geluiden. Modern neoklassiek!