Zonder Radio Filharmonisch Orkest geen Pieces of Tomorrow! Tachtig man sterk en altijd enthousiast. Dirigent David Robertson is maestro en reisleider bij twee verschillende ‘Pieces’. De eerste keer naar de Finse meren – super wijds en mindful – met de eerste symfonie van componist Sibelius. Bij Piece nummer twee klinkt Mendelssohn én Fauré!

Oorspronkelijk had Reinbert de Leeuw, dé eminence grise op het gebied van moderne muziek, de beroemde Early Piano Works van Satie ten gehore zullen brengen. Tot zijn (en onze!) grote spijt moet hij zijn optreden afzeggen vanwege problemen met zijn hand. In pianist Ralph van Raat hebben we een topvervanger gevonden. Het programma blijft onveranderd: Ralph speelt Satie’s Early Piano Works in de Grote Zaal, én de beroemde pianobewerkingen van Radiohead als added bonus.

Spelen zonder dirigent, uit het hoofd, op je sneakers – dat zie je niet zo vaak in de wereld der klassieke muziek. Rebellencollectief Pynarello neemt op het festival de vorm aan van een strijkorkest – je kijkt ze in Hertz op de vingers. Kwaliteit on point, maar met extra dosis lef, jeugd en charisma. Dit jaar spelen ze niet alleen topstukken uit de klassieke geschiedenis, maar presenteren ze ook een stuk van hun eigen violist Jeffrey Bruinsma.

Pynarellovioliste Eva Traa maakte op ons verzoek een playlist vol klassieke parels, in de hoop alle koudwatervrees weg te nemen. Take a dive:

Dit Zweedse elektronicaduo laat zich inspireren door het hoge Noorden. Het artwork van hun albums zou je zo op een Piecesposter kunnen zetten, maar het is natuurlijk de binnenkant die telt. Met melancholische samples en sound scapes uit de natuur maken ze meeslepende muziek om je aan te warmen. Net als een Brucknersymfonie eigenlijk, maar dan gemaakt met de instrumenten van nu.

Drums, percussie, synths: deze Amsterdamse heren trekken alles uit de kast en produceren een moddervette – gecomponeerde – elektronische sound. Themaatjes, doorwerkingen, vette crescendo’s: hun tracks zijn als korte ambient symfonietjes vol spannende wendingen. Polynation presenteert met hun liveset een meer band-achtige benadering van elektronica – en hoe.

Als de bruggenbouwer tussen het publiek en het podium heet Paul je welkom, stelt de vraag die net bij je oppopte, voelt de dirigent aan de tand en laat zich wegblazen door al dat moois. Natuurlijk zorgt Paul ook voor passende platen bij binnenkomst, als tussendoortje en – hoe kan het ook anders – bij de afterparty.

Multitalent Job Roggeveen ken je misschien van animatiestudio Job, Joris & Marieke en muziekcollectief Happy Camper, maar nu maakt hij onder zijn eigen naam instrumentale, melancholieke pianomuziek. Een beetje à la Ólafur Arnalds, Nils Frahm, Einaudi – maar dan gewoon uit ons eigen stadsie.

Job maakte op ons verzoek een playlist die de grenzen tussen klassiek en pop, elektronica en minimal doet vervagen.

Yes – jong bloed op de bühne! Strijkorkest Libero doorliep vorig jaar met succes ons talentprogramma Rabo Next Stage. Een band verstopt zich niet achter bladmuziek; Libero dus ook niet. Open en bloot spelen ze (old school) Bach en (new school) een ‘comprovisation’, de jazzy tussenvorm van een compositie van Rik Elings en een improvisatie van de individuele muzikanten.

Oerol, Lowlands, Wonderfeel – Matteo Myderwyk voegt zich als een kameleon in elke festivalline-up. Eén pianist, vier instrumenten: Matteo stort zich op de piano, rhodes, juno én moog. Het resultaat: een nieuwe elektronische bewerking de pianomuziek die je van hem gewend bent.

Honingbeer maakt dromerige klankschetsen en neemt je mee in de herontdekking van haar viool. Eerlijk en van een zoete melancholie, geïnspireerd door wat raakt en een intieme ode aan de natuur. Ze mengt (post)minimal en neoklassiek met ambient in Club Nine –  in de verte klinkt een vleugje pop.

In deze korte, zwart-komische micro-opera van het Kameroperahuis maak je aan de hand van twaalf nieuwe liederen kennis met Stella, een jonge vrouw die totaal gedesillusioneerd is door de sprookjes zoals zij ze kent. Want die bestaan helemaal niet.  Maar heeft ze eigenlijk wel een sprookje nodig om magie te vinden? In This is (not) a Fairy Tale bezingen een zangeres, pianist en violist de magie van het leven. Duistere thema’s inbegrepen.

Sinds dj St. Paul en dirigent Antony Hermus elkaar tegenkwamen op het podium van Pieces of Tomorrow zijn ze elkaars grote fan, makker en inspirator. Het bravoure en enthousiasme van Antony maakten hem tot Pauls lievelings-Piecesdirigent. Paul trok de stoute schoenen aan en vroeg Antony via een DM als gastspreker op het festival. In de Club halen ze samen herinneringen op, bespreken elkaars vak, vertellen anekdotes over hun nomadenlevens en fantaseren over de toekomst.

Heb je altijd al willen weten hoe het voelt om op ‘de bok’ te staan, of sterf je van plaatsvervangende schaamte als je Maestro ziet? Say no more: tijdens het festival staat strijkorkest Libero tot je beschikking bij de dirigeercursus in de K.F. Hein Foyer. Later op de avond test je op diezelfde plek je klassieke kennis – vorm een team en winwinwin bij de klassieke pubquiz!

Onze Grote Zaal heeft een prachtorgel, vakkundig verstopt achter het podium. Maar hou je vast: zodra organist Laurens de Man de indrukwekkende werken van Bach en Philip Glass laat horen vanaf het klavier, is de sound van het orgel alomtegenwoordig en mega indrukwekkend.

Een Grote Zaal, een filmdoek, een orgel… Dat biedt kansen. Tussen de grote Pieces door is het griezelen geblazen: organist Berry van Berkum voorziet de historische horrorfilm Nosferatu uit 1922 van een nieuwe soundtrack. En dat helemaal geïmproviseerd: zet je schrap voor aangename verrassingen!