Uitvoerenden

Nieuw Amsterdams Peil
Connie Palmen 
inleiding
Gerrie de Vries mezzosopraan 

Locatie
Grote Zaal

Nieuw Amsterdams Peil - Uwe Leipe Mastdramnis

Geweest

Robert Zuidam componeerde een avondvullend werk voor mezzosopraan Gerrie de Vries en een 7-koppig ensemble. Titel van het werk is Uwe Leipe Mastdramnis (anagram van Nieuw Amsterdams Peil).

Een gloedvol afscheid van het leven.

Een rafelige, haast bezeten vrouw tast in het schemerduister rond in een woud van herinneringen. Haar angst ettert voort als een buil en haar eerste ontbindingsgeur is nog haar beste odeur. In haar ziel richten zich nieuwe woorden op, niet van haar, maar andere, hard: van ijzer of van steen, die zij smelten moet als een vulkaan. Ze werpt ze uit, haar mond barst open, een mond die vloekt en vloekt; waar haar voorhoofd is als dat van een hond die zoekt en zoekt. Wie is deze vrouw?

In Uwe Leipe Mastdramnis is geen sprake van een tekst, althans niet in de zin van een coherente taal. De vrouw is de taal niet (meer) machtig. De taal die gehanteerd wordt is fictief en louter gericht op klank en expressie, gebruik makend van de stem in elke denkbare vorm. Uwe Leipe Mastdramnis schets een portret van de ziel op het moment van transitie van leven naar dood.

Lees hier de toelichting bij dit concert, geschreven door Huib Ramaer.

DE PERS

De Vries’ rol is een tour de force van lichamelijke, haast dierlijke aanwezigheid. Ze schrokt magnetronspaghetti terwijl ze wartaal uitbraakt en doucht onder een straaltje uit een van de vuilniszakken. Het contrast met de fonkelende noten van NAP is enorm en creëert een ongewone theatrale spanning. De perfect getimede speeldoosmuziek aan het slot, gevolgd door ritueel muzikantengeneurie, tilt alles op: betoverend.
Joep Stapel NRC ****

Het libretto van Uwe leipe mastdramnis kan gemakkelijk op een blaadje van het programmaboekje worden afgedrukt. Maar mezzosopraan Gerrie de Vries maakt er toch een volwaardige opera van. Zij begint als een oude, verwaarloosde, lelijke vrouw, met een verbazend mooi stemgeluid, en ontpopt zich als de stralende diva die deze oude vrouw misschien ooit is geweest.
Max Arian Theaterkrant ****

De muziek roept op wat er gebeurt, die jaagt de vrouw op, koestert haar en laat haar gaan. Boven- dien hebben we het geluk van de onbesuisde regie van Jeroen de Man. Hij ontlokte aan zangeres Gerrie de Vries zowel een stervende homp als een ontroerende jonge meid.
Joyce Roodnat NRCnext

Zuidams noten zijn enorm raak, hij weet hoe tekst, muziek en theater samen te smeden.
Roeland Hazendonk PAROOL ***