Een overweldigende luisterervaring
Mahlers Tweede Symfonie, de ‘Auferstehung’ of Opstandingssymfonie mag je gerust in een rijtje met de Matthäus-Passion, de Hohe Messe en Mozarts Requiem noemen, het is een overweldigende luisterervaring. Het wordt alleen niet zo vaak meer uitgevoerd, vanwege de omvangrijke bezetting. Die is nodig om apocalyptische beelden op te roepen en de overwinning op de dood. Geen symfonie die zo spannend begint en zo magistraal eindigt. Over het imposante slotdeel schreef Gustav in een brief aan zijn geliefde Alma: ‘De aarde beeft, de graven barsten open, de doden verrijzen en stromen toe in een eindeloze stoet. De apocalyptische trompetten roepen, maar midden in de doodse stilte denken we in de verte een nachtegaal te horen zingen, als een laatste vage echo van het leven op aarde. Zacht klinkt een koor van heiligen en hemelbewoners: “Aufersteh’n, ja aufersteh’n wirst Du.” En kijk: er is geen oordeel, geen zondaar, geen rechtvaardige, geen grote en geen mindere mens, geen straf en geen beloning! Een almachtig gevoel, doorstraald met liefde.’ 

Voorafgaand aan het concert is er om 14.15 een inleiding door Kees Arntzen.

Lees hier de toelichting bij het concert, geschreven door Kees Arntzen.