Wat de Sacre du Printemps was voor de orkestmuziek, was Debussy’s strijkkwartet voor de kamermuziek. Debussy maakte korte metten met de behoorlijk vastgeroeste structuren van het strijkkwartet. Hij schreef een werk vol exotische harmonieën en melodieën en een zwevende, instabiele ritmiek waarmee hij een nieuwe klankwereld opende. Niet voor het eerst liet Debussy zijn critici na de première in vertwijfeling achter in de concertzaal. Mozart droeg zijn zogenaamde Dissonantenkwartet, samen met vijf andere kwartetten, op aan zijn grote voorbeeld Joseph Haydn. Nadat die de serie van zes had beluisterd, bekende hij Mozarts vader Leopold: ‘Tegenover God en als eerlijk man, zeg ik u dat uw zoon de grootste componist is die ik ken.’ ‘Some groups seem to wrestle with their past and legacy. The Juilliard seems completely revitalized.’ The Boston Globe