Rond 1720 had Bach zijn naam gevestigd als organist, orkestleider en componist van vooral orkest-, orgel- en vioolmuziek. Misschien dat hij dacht: er ontbreekt nog iets in dat rijtje, want ook voor de cello heb ik nog wel wat te zeggen. En zo geschiedde. Na de sublieme zes sonates en partita’s voor viool volgden de zes cellosuites. Hoewel ze op klassieke leest zijn geschoeid, met veel Franse dansthema’s, experimenteerde Bach er lustig op los.

Bachs toekomstmuziek voor cello
Bij elke sonate lijkt hij de lat weer wat hoger te leggen, de laatste drie hadden, zeker in Bachs tijd, een ongelofelijke moeilijkheidsgraad, je zou kunnen zeggen dat Bach daarmee toekomstmuziek schreef. Bach zelf speelde orgel, viool en ook cello. Geen orgelwerk was hem te moeilijk, zijn vioolstukken speelde hij ook zelf, maar zelfs de grote Bach moest zijn cellomuziek uit handen geven en aan anderen toevertrouwen. Je kunt er ook anders naar luisteren, als zes balletten of choreografieën voor evenzoveel pas de deuxs tussen de cello en haar bespeler: poëtisch, dansant, expressief, opbeurend.

BACHfestival
Dit concert is onderdeel van het BACHfestival. Het BACHfestival op vrijdag 20, zaterdag 21 en zondag 22 mei staat helemaal in het teken van het 100-jarig jubileum van de Nederlandse Bachvereniging. Met concerten, theatervoorstellingen, improvisaties, All of Bach en nog veel meer vieren we samen het eeuwfeest groots!

► Download hier het festivalprogramma