Multidisciplinaire artiest Boris Acket vond zichzelf in het najaar van 2018 in een negatieve spiraal wegens omstandigheden in zijn familie. Hij vond een tweede thuis in de vorm van beeld en geluid, die een ontsnapping vormde van de werkelijkheid. Door het intuïtief mengen van meditatieve synth-herhalingen, veldopnames en elektronische texturen zonder een specifiek doel voor ogen vond hij een toevluchtsoord in zijn (zelfbenoemde) behoefte-muziek. Twee jaar later, in een periode waar ook voor Boris het leven op pauze werd gezet, stuitte hij op de opnames. Het opnieuw horen het ambient-georiënteerde materiaal veroorzaakte een enorme schok van inspiratie: het werk resoneerde in wezen als iets fris en nieuws.

Als fan van en artiest in de audiovisuele wereld, was het uitbrengen van de muziek alleen niet genoeg. Boris ontmoette vorig jaar beeldend kunstenaar Vincent Rang en in hun wederzijdse kennismaking kwam hij erachter dat het werk van Vincent veel raakvlakken had met dat van hemzelf.

Vincent Rang werkt met materialen die hij slechts tot op zekere hoogte kan beheersen. Door stof, kleur en plaatsing te manipuleren, creëert hij in wezen deze levende onderwater schilderijen. Door binnen en rond deze beperkingen te werken, hebben Rang en Acket een verwant doel gevonden: iets dat in de werkelijkheid gegrond is als uitgangspunt gebruiken om iets surrealistisch te creëren. Door hun werk samen te brengen, creëren ze een betoverende synergie, een uur durend 'slow-spectacle' waarnaar je steeds opnieuw kunt luisteren en kijken.