Een concert waarin ook de jonge honden (of, eerbiediger, musici uit de ‘New Generation’) van zich doen spreken. En wat is dan een betere binnenkomer dan Sjostakovitsj’ Octet? Het is immers ook een jeugdwerk: Dmitri Sjostakovitsj was amper negentien toen hij het voltooide. En hoewel het DNA van de Rus er onmiskenbaar in zit, kun je ook zijn grote voorbeeld Bach erin herkennen. Ook Weberns Langsamer Satz kijkt terug. Zonder dedain noemden commentatoren het een verschrompelde Mahler-symfonie, of Wagners Tristan in elf minuten!

De Satz wortelt overduidelijk in de traditie van Brahms en Strauss. Wonderlijk kameleontisch zijn de Fünf Stücke van de toen 29-jarige Erwin Schulhoff. Ze swingen van de Weense wals via een serenade en een Tsjechische episode naar Argentinië, en besluiten met een Siciliaanse tarantella, de snelle dans waarmee men dacht de beet van de tarantula-spin te kunnen bestrijden. Schubert was eveneens 29 toen hij Der Tod und das Mädchen componeerde. Dit laatste strijkkwartet van hem ontleent zijn naam aan het tweede deel. Daarin citeert Schubert zijn eigen gelijknamige lied om er een indrukwekkende variatiereeks mee op te bouwen.