
Matt Schofield
Een van de meest spraakmakende bluesartiesten van het moment
We mogen de ouders van de Duitse bluesman Kai Strauss dankbaar zijn: door hun prima platencollectie groeide Strauss op met luisteren naar Albert King, Buddy Guy en Jimmie & Stevie Ray Vaughan. De weerslag van deze grootheden hoor je terug in de funky getinte blues van Strauss, die afgelopen zomer nog een van de sterren was op het Holland International Blues Festival in Grolloo. Let op: dit is de enige show in Nederland van Strauss met zijn Blues Revue, een zeskoppige band met onder anderen tenorsaxofonist Sax Gordon en zangeres Robbin Kapsalis. Mis deze Europese bluesheld niet!
De explosieve Amerikaanse zangeres JJ Thames (spreek uit: Timms) combineert blues, soul, gospel en r&b. Om dat aan te kunnen heb je een krachtige stem nodig, en dat is precies wat JJ Thames heeft – niet voor niets kreeg ze van haar band ooit de bijnaam ‘Hurricane Thames’. Bovendien voelt ze feilloos aan wanneer ze het uit moet schreeuwen, maar ook wanneer ze gas terug moet nemen. Haar tweede en voorlopig laatste album Raw Sugar dateert alweer uit 2016, maar er is goed nieuws: Thames meldt dat ze in de studio zit om de opvolger op te nemen. Hopelijk horen we vandaag het resultaat!
De Amerikaanse blues- en rock-‘n-rollgitarist (en zanger) “Big” Monti Amundson wordt qua stijl geregeld vergeleken met Stevie Ray Vaughan. Deze muzikale veteraan heeft een speciale band met Nederland: na zijn doorbraakalbum The Mean Eighteen (1991) woonde hij een tijdje in Amsterdam en tourde anderhalf jaar uitgebreid door Europa. Bij het verschijnen van zijn 4cd-verzamelbox The Songwriter in 2010 meldde Amundson dat hij eigenlijk al zijn hele leven hetzelfde liedje schrijft, ‘over kapotte auto’s en drinkliederen, maar meestal over liefde en verlies – beide heb ik in overvloed gekend.’ Welkom terug!
Dat de blues niet alleen het domein is van oude, doorleefde muzikanten bewijst de jonge Amerikaanse gitarist/zanger Sean “Mack” McDonald. Zijn geheim: vroeg starten. Op zijn tweede begon hij met drums, op zijn derde met piano en op zijn zevende besloot hij dat de gitaar zijn hoofdinstrument werd. Met invloeden als Ray Charles, B.B. King en T-Bone Walker tovert deze begin-twintiger noten uit zijn gitaar alsof hij een oude, doorleefde muzikant is, en zijn zang is van hetzelfde kaliber. Om @jamesbenson1579 op YouTube maar eens te citeren: ‘This guy’s awesome.... How come he’s not more well-known?’
We mogen dan in Nederland geen zompige swamps hebben zoals in Louisiana, maar we hebben wel de bossen bij Zeist. Precies daar, in studio De Krakeling, nam het Nederlandse powertrio La Ratte hun debuutalbum Astray (2023) op. La Ratte drijft op de rauwe vocalen en het gitaarspel van frontman Harm van Essen, gestut door de stevig doorbeukende drummer Jochem Jorissen en de oldskool bassende Nikolas Karolewicz. Op Astray combineert La Ratte Amerikaanse genres als Texas-blues met een Mississippi-countrygroove, geserveerd met een heerlijke swampy sound. Samengevat: rock-‘n-roll!
De jonge Amersfoortse zangeres Emily Hill bewijst dat blues niet alleen voor oude mensen is. Soul, blues, jazz, funk, New Orleans en gospel komen samen in haar zang en Emily brengt dit alles met een gemak alsof ze al heel lang op het podium staat. Wat daarbij ook meehelpt, is haar ijzersterke band van ervaren krachten. Emily’s carrière is nog maar net begonnen – ze heeft een album en een ep uit –, maar ze mag Ian Siegal al tot haar fans rekenen: ‘I predict a big future for Emily Hill. Her magnetic charisma and fantastic voice will take her far. I was extremely impressed,’ aldus de Engelse bluesman!
De Amerikaanse singer-songwriter Arlan Feiles doet niet bij iedereen een belletje rinkelen, maar toch heeft hij inmiddels vijf albums met uitstekende americana op zijn naam staan. In zijn teksten doet Feiles (vanwege zijn activistische inslag) geregeld denken aan Woody Guthrie, qua stemgeluid zit hij ergens tussen Ryan Adams en Bob Dylan in. Feiles is een echte troubadour en het Utrecht Blues Festival is dan ook een perfecte plek voor hem!
De Amerikaanse zanger/gitarist Paul Benjaman is een fakkeldrager van de zogeheten Tulsa Sound, het laidback-geluid dat werd grootgemaakt door J.J. Cale en Leon Russell. Die twee iconen zijn niet meer in leven, maar Benjaman blijft ons hopelijk nog even verwennen, onder meer met zijn nieuwe (derde) album My Bad Side Wants A Good Time (2024). De heerlijk droge seventies-sound van deze plaat is niet toevallig ontstaan: de nummers zijn opgenomen in de Church Studio in Tulsa, in 1972 opgericht door Leon Russell. Dit is soulvolle rock, country en blues op z’n best, ofwel: Let the good times roll!
De 19-jarige singer-songwriter Nienke Dingemans is uitgerust met een krachtige, doorleefde zangstem vol karakter. Vanuit een klein plaatsje in het zuidwesten van Nederland weet ze haar publiek te raken met haar liefde voor blues, americana, country, jazz en soul. Eind 2021 debuteerde Dingemans met de EP Devil On My Shoulder en die sloeg in; ongelooflijk dat een jonge vrouw zo’n krachtige roots-plaat kon afleveren. In 2024 kwam haar eerste volwaardige album Ain’t No Hollywood Girl uit en tourde ze door het hele land als voorprogramma van het NevenProject, de band van Jack Poels (Rowwen Hèze).
Dampende grotestadsblues, soul, rock-‘n-roll en alles daartussenin
€ 37,75
incl. servicekosten
Op zondag 16 maart presenteren we voor de derde keer Utrecht Blues Festival, een klein festival met dampende grotestadsblues, soul, rock-‘n-roll en alles daartussenin!
De line-up in de grote zaal bestaat uit de Duitse bluesman Kai Strauss met zijn Blues Revue bestaande uit o.a. Sax Gordon en Robbin Kapsalis, de explosieve Amerikaanse zangeres JJ Thames, blues- en rock-‘n-rollgitarist Monti Amundson en de jonge gitarist/zanger Sean “Mack” McDonald.
Op de kleinere podia staan de Amerikaanse singer-songwriters Paul Benjaman en Arlan Feiles, powertrio La Ratte en uit Nederland de singer-songwriters Emily Hill en Nienke Dingemans.