Wat doet Alexander Gravylyuk met Griegs Pianoconcert? Het is voor een beetje pianoliefhebber een vanzelfsprekende vraag nu de Oekraïens-Australische pianist de solist is bij het Rotterdams Philharmonisch Orkest. Hij is al vergeleken met legendarische voorgangers als Rubinstein en Horowitz. Nadien zet de Negro Folk Symphony van William Dawson de concertzaal op stelten. 

‘Ik heb nooit geprobeerd Beethoven, Brahms, Franck of Ravel te zijn, ik wilde mijzelf zijn’, aldus William Dawson in de jaren dertig van de twintigste eeuw, kort voor de premiere van zijn Negro Folk Symphony. Hij was een van de eerste componisten van kleur die bij de New York Philharmonic op de lessenaar stond en werd meteen de hemel in geprezen. ‘Een meesterwerk’, luidde het oordeel. Vervolgens werd de symfonie nauwelijks meer uitgevoerd. 

Met het Pianoconcert dat Edvard Grieg op 25-jarige leeftijd schreef ging het heel anders. Dat was een succes en bleef een succes. Ook al was Grieg zelf na de premiere niet tevreden; hij reviseerde het werk maar liefst zeven keer. Toen hij het uiteindelijk aan Franz Liszt liet zien was de grote meester meteen enthousiast. ‘Zweedse punch’, noemde hij het werk. En dat was echt als een compliment bedoeld.